Μαυρολιθάρι,έδρα του πρώην δήμου Καλλιέων.Βρίσκεται στo όρος Οίτη,σε υψόμετρο 1200μ.,όπου αγναντεύει τα Βαρδούσια,τη Γκιώνα και στο βάθος το Μόρνο...Είναι το ιδανικό μέρος γι΄αυτούς που αναζητούν ησυχία και την δυνατή επαφή με την ελληνική φύση και τις ομορφιές του βουνού.Στη μεγάλη πλατεία του χωριού θα σας τραβήξει τη προσοχή ο μεγάλος πλάτανος που στέκεται υπερήφανος για περισσότερο απο 300 χρόνια.Τα υπόλοιπα απο κοντά...
Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009
Ο ίδιος κάθε εποχή...
Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
το γαλανό
κι ακούω μια φωνή,
καμπάνα γιορτινή
να με παρακινεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί,
εκεί, εκεί
που χτίζουνε φωλιά
αλλόκοτα πουλιά
στου ήλιου τα σκαλιά
Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
το γαλανό
και μια φωνή τρελή
σαν χάδι κι απειλή
κοντά της με καλεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί,
εκεί, εκεί
μου τάζει ωκεανούς
κομήτες φωτεινούς
και ό,τι βάζει ο νους
Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009
Ε όχι και 'τσι
Η γιαγιά όμως δεν "μάσαγε", δεν την δυσκόλευαν ούτε τα χιόνια, ούτε το αδιάβατο των δρόμων, το λεγε η καρδούλα της βρε αδερφέ. Άναβε το τζάκι της απο το μεσημέρι για να ζεσταθεί και μόλις ξυπνούσε το πρωί, δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα να ξεχιωνίσει μόνη της την αυλή ή ακόμα - ακόμα να ανοίξει μόνη της τον δρόμο. Δεν λέω οτι η γιαγιά μου ήταν καμιά ηλικιωμένη κυρία με υπερφυσικές δυνάμεις, απλώς εννοώ οτι γνώριζε οτι η επιλόγη να μείνει στο χωριό και στο σπίτι της αυτήν την εποχή είχε και τα αρνητικά της. Ηταν όμως απο εκείνα τα μέρη και γνώριζε να απολαμβάνει το κόστος ζωής στο Μαυρολιθάρι χωρίς να βαρυγκωμά. Το απολάμβανε πολύ!
Η γιαγιά μου είχε ταξιδέψει αρκετές φορές είτε στον γιό της στην Λαμία, είτε στις θυγατέρες τις στην Αθήνα. Ήξερε οτι σε όποιο σπίτι και να πήγαινε θα ήταν καλοδεχούμενη, το απέφευγε όμως. Ήξερε ότι παντού θα την περιποιούτανε και πέρα απο αυτό θα έβλεπε και τα εγγόνια της, το απέφευγε όμως. Γνώριζε οτι σε κάθε περίπτωση δεν θα της έλειπε τίποτα και δεν θα είχε να φροντίσει αυτή για τίποτα, το ήξερε και το απέφευγε...
Η γιαγιά μου πέθανε μια μέρα σαν την σημερινή στο νοσοκομείο της Λαμίας ανάμεσα σε όλη της την οικογένεια. Λυπάμαι πολύ!!!
ΥΣ1: Σήμερα δεν είναι κάποια επέτειος, απλώς είδα μια διαφήμιση και με ...ενέπνευσε. Θεωρώ οτι ο τρόπος ζωής που επιλέγει ο καθένας για τον εαυτό του έχει πολλές ιδιαιτερότητες. Θετικά και αρνητικά θα εναλλάσονται πάντα, αρκεί το τέλος να έρθει την κατάλληλη στιγμή.
ΥΣ2: Για την ιστορία, η γιαγιά απλώς χτύπησε άσχημα και χρειάστηκε να την μεταφέρουμε, απλώς δεν τα κατάφερε, κρίμα δεν είναι;
Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009
Οκτώβρης
Το τέλος του Οκτώβρη όμως για τους κατοίκους του παλιού Μαυρολιθαρίου σήμαινε την λήξη μιας δύσκολης περιόδου και την αναμονή για τους μήνες με τα χιόνια. Μιας περιόδου δύσκολης όπου ο κάματος είχε σκοπό την εύκολη διαβίωση τους στα πολλά κρύα που έρχονταν.
Το κάθε σπιτικό είχε μεριμνήσει, ανάλογα και με τις δυνατότητές που είχε, ώστε ο χειμώνας να το βρει με τα απαραίτητα αγαθά να αφθονούν στο κατώι του. Από τις αρχές του μήνα τα σιτηρά είχαν ήδη αλεστεί και αποθηκευτεί στα ξύλινα αμπάρια. Το σιτάρι, το καλαμπόκι και το κριθάρι για το τραπέζι της οικογένειας και το ρόβι και η βρώμη για τα ζωντανά που ήταν από τα σημαντικότερα περιουσιακά στοιχεία της κάθε οικογένειας.
Στα μισά του μήνα άρχιζε ο τρύγος και η διαδικασία για την παραγωγή της νέας σοδειάς κρασιού. Τα σταφύλια από τους αμπελώνες του Αϊ Γιάννη μεταφέρονταν μέσα σε σκόπλες ή γιδιές και πάνω στα άλογα στο χωριό όπου και θα γινόταν η διαδικασία της κοπής και του πατήματος. Τα κομμένα σταφύλια αφού έμεναν για κάποιο διάστημα μέσα στις τραπεζονιές ώστε να πάρουν το χαρακτηριστικό κόκκινο-τριαντάφυλλο χρώμα που είχε ο Μαυρολιθαρίτικος οίνος, στύβονταν ώστε να βγει ο μούστος. Ο μούστος με την σειρά του θα ξεκινούσε την ζύμωση του μέσα στα 100ρια, το λιγότερο, ξύλινα βαρέλια ενώ αργότερα τα τσάμπουρα θα έβραζαν σε κάποιο από τα 4 καζάνια του χωριού για να βγει το απόσταγμα που όλοι επιθυμούσαν.
Μαζί με την παραγωγή του τσίπουρου γινόταν και η συγκομιδή των καρυδιών, των μήλων και των κάστανων. Τους πολύτιμους αυτούς καρπούς πρόσφεραν τα δένδρα απλόχερα με μοναδική ανταμοιβή προς αυτά το λιγοστό πότισμα και κλάδεμα. Καρποί πολύτιμοι διότι αποτελούσαν είδος ανταλλάξιμο με προϊόντα όπως λάδι που ήταν δυσεύρετο στην περιοχή. Ο μήνας του Οκτωβρίου έκλεινε με την υλοτομία των απαραίτητων καυσόξυλων που θα ζέσταιναν τα παγωμένα βράδια.
Οι εποχές άλλαξαν, ο κόσμος εγκατέλειψε το χωριό, τα χωράφια με τα σιτηρά έγιναν δάση, τα δένδρα δένουν τους καρπούς τους με μόνη βοήθεια το φως του ήλιου και το νερό της βροχής και οι αμπελώνες δεν υπάρχουν πια, αν και σε πείσμα των καιρών κάποια αγριοστάφυλλα κοκκινίζουν ακόμα στα μέσα του μήνα.
Αν κοιτάξουμε αυτή τη στιγμή τη φύση θα δούμε κάτι που από χρόνια έχουμε χάσει. Την επαφή μαζί της αν και αυτή ακόμα υπάρχει, ακόμα αντιστέκεται. Εκεί ψηλά υπάρχει αυτό που χάσαμε, αυτό που ξεχάσαμε......Η ΖΩΗ. Η ζωή που μετρά τον χρόνο, με τους ρυθμούς του φύλλου της καστανιάς, της καρυδιάς,της μηλιάς που πέφτει......
Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009
ΡΕΜΠΕΤΑΔΙΚΟ!!!
Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009
ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΕ....
Φτάνεις σ'ένα μέρος που και οι ντόπιοι παραδέχονται πως έχει το δικό του Θεό (και πολυ γενναιόδωρο θα πρόσθετα!) και το δικό του χρόνο, αρκετά γρήγορο ώστε να νοσταλγείς και αρκετά αργό ώστε να γεύεσαι τις λεπτομέρειες. Κάθε φορά που φτάνω στο χωριό έχω ένα αίσθημα ανακούφησης, γαλήνης. Όλα είναι εκεί που τα άφησες (εντάξει ίσως όχι η κολώνα μπροστά απο το γάτο!) και είναι τόσο αξιοπερίεργο, τα πάντα να αλλάζουν τόσο γρήγορα γύρω σου και αύτο να μένει αναλλοίωτο στο χρόνο που κατα κάποιο τρόπο πιστεύεις το ίδιο και για τον εαυτό σου. Πιστεύεις πως εισαι ακόμα αυτό το παιδί που έκανε το γύρο του θανάτου στις παλιές κούνιες, που ανέβαινε στο πλάτανο και τον χώριζε σε δωμάτια, που έτρωγε όλο του το χαρτζιλίκι στα ηλεκτονικά του Χαλέτσου, που έπαιζε πετροπόλεμο και μετά το τέλος της μάχης ,μ'ένα χαμόγελο ικανοποίησης, (και ας έτρεχε η μύτη ποτάμι!) καταβρόχιζε σαν επιβράβευση της πατάτες της Ευανθίας. Σ'αυτό τον τόπο όπου όλα μένουν ίδια εσύ είσαι ακόμα παίδι. Έχεις βρει την δικιά σου προσωπική Χώρα Του Ποτέ και το καλύτερο είναι ότι δεν είσαι μόνος σου. Έχεις το βλέμμα των φίλων σου να στο επιβεβαιώνει και με το παραπάνω.
Το Μαυρολιθάρι για μας είναι ένας τόπος νοσταλγίας. Είναι προορισμός. Γιατί πάντα θα θέλουμε να ξαναδούμε το μέρος που μάθαμε για πρώτη φορά ποδήλατο, που ματώσαμε, που παίξαμε, που γελάσαμε, κλαψαμε και ερωτευτήκαμε. Πάντα θα θέλουμε να ξαναδούμε τους φίλους που μεγαλώσαμε (και μεγαλωνουμε ακομα!!) μαζί. Μην αναρωτίεστε λοιπόν αν είμαστε εθισμένοι στην μυρωδία του, στο κρύο, στα βουνά, στα έλατα, στο πλάτανο, στις βρύσες, στις πυγολαμπήδες, στα μπαρδάκια, στα κορόμηλα, στον Καραπλή, στον Αργύρη, στο κιόσκι, στο μπάσκετ, στο κουτσομπολιό (ε ναι είναι και αυτό μέσα!). Είμαστε εθισμένοι στα παιδικά μας χρόνια και μπορώ σχεδόν με σιγουριά να πω ότι ήταν τα καλύτερα...!!!
(θα μπορούσε να ήταν τέλεια αν τα αγόρια δεν μας έπαιρναν τα ποδήλατα με το έτσι θέλω και αν μας έπαιζαν λίγο παραπάνω!!χαχαχαχαχαχα)
Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009
Λίγες σκέψεις....
Κάνοντας κάποιος μια βόλτα στους δρόμους και τις γειτονιές του Μαυρολιθαρίου θα αντιληφθεί, οτι πολλά σπίτια είναι αρκετά παλιά. Σε κάποια δε ίσως φανταστεί, μόνο και μόνο απο την εικόνα τους, οτι έχουν αρκετό καιρό να ανοίξουν. Το θέμα δεν είναι οτι αυτην η εικόνα μπορεί να γίνει αισθητή κάποια μέρα του..Φλεβάρη, αλλά πολύ περισσότερο μια καλοκαιρινή μέρα του Αυγούστου ή έστω του Ιουλίου-για να μην γινόμαστε και προβοκάτορες. Που πήγαν αυτοί οι άνθρωποι; Εντάξει, θα πει κάποιος, είναι γνωστό το παραμύθι. Φεύγουν οι γέροι που συντηρούσαν το σπίτι και οι νέοι που μένουν δεν έχουν πια την όρεξη να το κρατήσουν όπως το πήραν, ανοιχτό!! Αυτό όμως μπορεί να θεωρηθεί ότι βρίσκεται μέσα στην διαδικασία της εξέλιξης των πραγμάτων. Υπάρχει όμως εξέλιξη σε έναν τόπο όπου το παρελθόν..βοά...και το μέλλον βρίσκεται κάπου στο βάθος;
Επιπροσθέτως. Ας πάρουμε λίγο να διαβάσουμε το μοναδικό στο είδος του βιβλιο που υπάρχει για το χωριό. Αν πάρουμε να διαβάσουμε τα ονόματα που υπάρξαν θα καταλάβουμε οτι αυτά που συνεχίζουν να υπάρχουν είναι περίπου τα μισά. Βεβαίως το χωριό έχει διανύσει μια μεγάλη ιστορική διαδρομή και είναι λογικό κάποιες οικογένειες που υπήρξαν πριν τέσσερις(4) αιώνες να μην συνεχίζουν πια. Το τελευταίο όμως μισό του αιώνα η διαδικασία αυτή επιταχύνεται, αρκετές και πολυπληθείς οικογένειες ίσως να μην συνεχίσουν να υπάρχουν λίγα χρόνια μετά. Λυπηρό...Αλλα όχι αναπάντεχο. Το ευτυχές είναι ότι τα ονόματα αυτά αντικαθίστανται απο άλλα εξίσου δυναμικών οικογενειών. Το Μαυρολιθάρι έχει την τύχη να προσελκύει ..καλούς γαμπρούς!
Τέλος, ποιά ήταν η τελευταία χρονιά που γεννήθηκε μαυρολιθαριτόπουλο; Όλοι εμείς που γεννηθήκαμε τα τελεταία 30 χρόνια μακρυά απο το χωριό γίνεται να έχουμε το ίδιο δέσιμο με αυτό που είχαν οι παλαιότεροι και γεννηθέντες σε αυτό;Και σε αυτό το θέμα υπάρχει αρκετό ζουμί και υλικό προς συζήτηση.
Η ίδια ερώτηση θα γυρίζει πάντα στο νού κάθε μαυρολιθαρίτη: "Δε ξέρω αν οι ψυχές των ανθρώπων ποτίζουν και διατηρούν το χώμα, τα δέντρα, τα σπίτια και ό,τι υπάρχει γύρω τους ή αν ο τόπος έχει τη δική του ψυχή και την μοιράζει σε όσους υπάρχουν πάνω του".
"Δε ξέρω αν τελικά είναι το τοπίο και η φύση ή οι άνθρωποι που κάνουν αυτό το μέρος μαγικό". Και συνεχίζω εγώ: Το μεγάλο στοίχημα θα ήταν, όλα τα παραπάνω να διατηρηθούν άπαξ και διαπαντός σαν ένας μεγάλος κύκλος που θα ανοιγει και θα κλείνει ανάλογα με τις περιστάσεις.
Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009
Τα ίδια ποτέ δεν μας κουράζουν...
- Οι επιπλεόν ώρες που πέρασες με την παρέα σου;
- Οι ήσυχες στιγμές που χάρηκες, έτσι σαν ένα διάλειμμα μακρυά απο την καθημερινότητα, την τόσο θορυβώδη;
- Τα καινούργια μέρη που ανακαλύπτεις συνέχεια, μιας και υπάρχει αρκετός επιπλεόν χρόνος;
- Οι φωτογραφίες που "τράβηξες";
- Η καθαρότερη αίσθηση της εναλλαγής των εποχών;
- Μια ποιό καθάρια ματιά απέναντι στην καθημερινότητα του χωριού;
- Η φύση που οργιάζει λίγο πριν "κοιμηθεί";
- όσες μέρες και αν περάσεις εκεί πάνω
- με όποιους ανθρώπους
- ότι καιρο και αν έχει
- όπου και αν πας
- ότι και αν κάνεις-γλέντια, γέλια, εγωισμοί, διαφωνίες, βόλτες, κτλ
Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009
Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009
Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009 vol.7
Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009
Περι εκδηλώσεων των Συλλόγων...
- Θα αρχισω με κάτι άχαρο και ακρως υλιστικό .Μπορεί ένας σύλλογος σαν το δικό μας, με πενιχρά οικονομικά μεσα να πετύχει κατι τόσο φιλόδοξο; Η απάντηση εδω βρίσκεται κάπου στο αέρα, ο καθενας θα προτείνει την λύση του. Το πρόβλημα όμως θα παραμένει οικονομικό...
- Λέγαμε-δηλαδή κάτι τετοιο ίσως να εχουμε στο μυαλό μας-στην κατ'ιδίαν συζήτηση που είχαμε με τον τύπο, ότι θα θέλαμε να αρχίσουμε να διοργανώνουμε χρόνο με τον χρόνο μια εκδήλωση στα πρότυπα άλλων άγνωστων και στην μέση του πουθενά χωριών, μια εκδηλωση-σύναξη γνωστών ή αγνώστων καλλιτεχνών. Έτσι, για την διαφήμιση του Μαυρολιθαρίου ή ακόμα καλύτερα για το νταβαντούρι βρε αδερφέ. Με βρίσκει σύμφωνο, ακόμα περισσότερο, είμαστε σε πολύ εμβρυακή κατάσταση για να γίνουμε"Αράχωβα" ...Νώντα.
- Θα ξεφυγουμε απο τετριμμένες λύσεις για το πως θα γεμίσουμε το calendar των εκδηλώσεων του Αυγούστου. Ναι..οκ θα μπορουσε να καταλήξει και σε ένα ...διαδημοτικό τουλάχιστον τουρνουά δηλωτής...Νώντα-πάλι
- Τέτοιες εκδηλώσεις ίσως ανεβάσουν και τον σύλλογο εμπειρικά και οργανωσιακά, ένα επίπεδο πιο πάνω.
- Τέλος θα περασουμε μια πολύ όμορφη και ξεχωριστή βραδυά!
ΥΣ:Αντάρα είδα είχες στα σκαριά κάτι πρόχειρο. Ελπίζω να σου έκλεψα το θέμα
ΥΣ2: Θα είχε σίγουρα ενδιαφερον να παντρέυαμε μουσικά το κλαρινο με το λαούτο και αυτό όχι στα πρόχειρα αλλά σε συναυλία.
ΥΣ3:Παιδια έπρεπε να του προτείνετε να μπεί στην μπάντα σας...
ΥΣ4: Οχι άλλα υστερόγραφα στις αναρτήσεις!!!
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ...vol.3
Τη γνώμη μου οι περισσότεροι την ξέρετε: πιστεύω ότι αρκετά πράγματα είναι εφικτά χωρίς να είναι υποχρεωτικά υπο την αιγίδα κάποιου επίσημου φορέα. Νομίζω θα συμφωνήσετε πως αρκούν μια καλή ιδέα και λίγο κέφι για να περάσουμε καλά τα καλοκαίρια μας στο χωριό.
Έμεινα φέτος ένα μήνα στο χωριό και συνήθισα να ζω με τα απαραίτητα μόνο. Χωρίς πιστολάκι, χωρίς τη μάρκα τσιγάρων που καπνίζω, χωρίς τηλεόραση, χωρίς μερέντα, χωρίς μπανιέρα… Και συνειδητοποίησα περισσότερο από κάθε άλλη φορά πόσο μάταιες και πλασματικά αναγκαίες είναι οι όλες αυτές οι ‘ανέσεις’. Κι αντιθέτως, πόσα πράγματα στην πραγματικότητα στερούμαστε και για πόσα ακόμα έχουμε παντελή άγνοια εμείς, ‘τα παιδιά της πόλης’.
Το ήξερα από πάντα, αλλά μετά από τις δύο αυτές εξορμήσεις είμαι πολύ πιο σίγουρη ότι κάθε Αύγουστο είμαστε μέσα στον παράδεισο. Είναι μάλλον η φύση που είναι τόσο απλή αλλά και ταυτόχρονα τόσο όμορφη, που σου δημιουργεί αυτό το συναίσθημα της τέλειας ευτυχίας χωρίς λόγο, μόνο και μόνο επειδή υπάρχει… Αν λοιπόν κάτι αξίζει να κάνουμε εκει πάνω, είναι να γνωρίσουμε τον τόπο αυτό που με τόση θέρμη λέμε ότι αγαπάμε με όλη μας την ψυχή.
Κι αυτό πολύ έυκολα γίνεται με μόνο βοηθό την καλή μας διάθεση. Να συμβουλευτούμε γονείς και παππούδες, για περιοχές και διαδρομές και να σχεδιάσουμε από νωρίς εκδρομούλες στα πέριξ του χωριού. Να συντονιστούμε μόνοι μας και να εξερευνήσουμε τα μέρη μας γιατί μόνο τότε θα μας αξίζει ο όρος ‘βουνίσιος’ που τόσο αλόγιστα χρησιμοποιούμε για τους εαυτούς μας…! Αυτή είναι η δική μου πρόταση για… καλοκαιρινή δράση, που δεν περιλαμβάνει υποχρεωτικά συλλόγους, δήμους και νομαρχίες...
Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009
100η ΑΝΑΡΤΗΣΗ λοιπόν...
Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ...vol.2
Γενέθλια...
Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ...vol.1
Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαμε πολύ τυχεροί εμείς οι 7 ‘Τελευταίοι των Μαυρολιθαριτών’ του φετινού καλοκαιριού... Και, πραγματικά, μπορεί το διάβασμά μου περι ‘Οικονομικής Πολιτικής’ να πήγε περίπατο αλλά ό,τι κάναμε την τελευταία βδομάδα ήταν πολύ πιο εποικοδομητικό από τη γνώση των ‘Στόχων των Κρατικών Παρεμβάσεων’…!
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009 vol.6
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009 vol.5
Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009
περι Συλλόγων
- Ο Δήμος Καλλιέων είναι η συγχώνευση χωριών με αρκετά όμοια νοοτροπία μεταξύ των κατοίκων τους αλλά και με αρκετά ενισχυμένο τοπικισμό. Ποιό απο τα δύο υπερέχει καθημερινως στις μεταξύ τους σχέσεις; Ακομά περισσότερο, οι νέοι κάθε χωριού και ειδικά των μικρότερων θα είναι σε θέση να θέσουν την καλοκαιρίνη τους διασκέδαση κάτω απο την αιγίδα ενός πανδημοτικού συλλόγου;
- Απο την στιγμή που οι κυριώς σύλλογοι δεν μπορούν να οργανώσουν τις επιμέρους τους εκδηλώσεις, θα είναι σε θέση οι νέοι να το κάνουν;
- Ενας μελλοντικός Σ.Ν.Δ.Κ. θα είναι δυνατόν να αποδεσμευτεί πλήρως απο τον εκάστοτε δήμαρχο και το συν αυτώ δημοτικό συμβούλιο ή θα υπάρξουν ακόμα και εκλογές μελών του συλλόγου που θα είναι φίλοι του ενός εκ των δύο υποψηφίων δημάρχων;
- Ο σύλλογος θα συνεχίσει έστω και μετά την διάλυση του υπάρχοντος δήμου;
- Με την εώς τώρα συμμετοχή πως μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την δυναμική του συλλόγου σε κρίσιμα θέματα για τον τόπο;
- οι υπόλοιποι σύλλογοι θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να διατηρούν την προσωπικότητα τους;
Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009
Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009
Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009
Τοποθεσίες πού μπορούμε να έρθουμε λίγο κοντύτερα βρέ αδερφέ...
Λοιπόν, άκουσα από κάποια πολύ συμπαθητική φυσιογνωμία ότι το blog ετούτο εδώ δεν τυγχάνει της προσοχής που θα έπρεπε από την πλειοψηφία τουλάχιστον των χωριανών. Για αυτό ας το κιτρινίσουμε λιγουλάκι.
Η ερώτηση λοιπόν που θα θέσω είναι: Αν δυο ευπρεπείς, διακριτικοί κατά τα άλλα και από καλή οικογένεια νέοι (μιλάμε για άτομα του αντίθετου πάντα φύλου έτσι...) θέλουν να τα πουν λίγο μόνοι τους, να γνωριστούν λίγο καλύτερα ρε αδερφέ, θα πρέπει να είναι προσεχτικοί και να προσπαθήσουν πολύ ώστε να μην γίνει τίποτα γνωστό στα αδηφάγα, αδιάκριτα και πανταχού παρόντα μάτια και αυτιά των Μαυρολιθαριτών. Ας σκεφτούν τις εξής τοποθεσίες. Τις παραθέτω χωρίς σχόλια γιατί βαριέμαι και θα είναι και ...ανάγωγο... εκ μέρους μου!
- Δίπλα στο σπίτι του Καφέ (Το σπίτι με το μπαλκόνι τύπου πολυκατοικίας πάνω από το Κοντοθανέικο). Δεν περνάει ποτέ κανένας, αν και είναι τέλος μονοπατιού.
- Δίπλα στο Πυργολείκο το σπίτι (Πάνω από του Κ.Τσιαπάρα. Αυτό με τα γαλάζια παντζούρια), έχει μια αχυρώνα.
- Στα καινούργια σπίτια που χτίζουνε κάτω από το Γατέικο, επί του καινούργιου τσιμεντένιου δρόμου που ξεκινάει από το Σισουρέικο. Ακόμα εκεί ποιο κάτω έχει μια αχυρώνα στο αριστερό χέρι με κατεύθυνση τον κάτω μαχαλά.
- Στο αλώνι κάτω από το σπίτι του Σφαέλου. Φαίνεται να έχει φως από τον Σταυρό, αλλά αν πας από τον Κάτω Μαχαλά δεν θα σε δει κανένας να ανεβαίνει τον λοφάκο πάνω από την μεγάλη στροφή, λίγο πριν το σπίτι του Βαλαγιάννη.
- Στα αλώνια δίπλα στο Δραγατέικο το σπίτι. Μπορείς να ανέβεις από το μονοπάτι που είναι λίγο ποιο πέρα από τον καθρέπτη.
- Αν κατέβεις τα σκαλιά δίπλα στο παλιό κοινοτικό και αρχίσεις να κατηφορίζεις, τότε στο τέλος της πρώτης μεγάλης κατηφόρας θα δεις μια διχάλα. Στρίψε δεξιά! Αυτός ο δρομάκος(δίπλα στο Συλαίικο το σπίτι) μετά από 50 μ βγάζει κάτω από την εκκλησιά. Είναι όμως έρημος και έχει και πολλά σκαλάκια.
- Κάτω από την εκκλησία έχει έναν δρόμο. Αριστερά του δρόμου εκεί κάπου στο τέλος του έχει κάτι τσιμεντένια σκαλοπάτια(μεγάλα). Σιγά μην σε δει κανείς !Άσε που στο τέλος των σκαλοπατιών έχει και ωραία θέα!
Αυτά είναι κάποια πολύ ωραία μέρη να πάει κανείς την μέρα, αν θέλει να περπατήσει μέσα στο χωριό. Όσο για την νύχτα δεν θα τον πάρει κανείς είδηση!!!
ΥΓ: Αποτελεί παράληψη μου όποτε πρέπει να το αναφέρω. Το θέμα του κειμένου δεν είναι εξ' ολοκλήρου δική μου ιδέα. Την υιοθέτησα απο μια συγχωριανή.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009 vol.3
Αύγουστος 2009 και τα καλύτερα του
- Η Δημιουργία (έτσι δείχνει προς το παρόν) Χορευτικού της "γενιάς" που ακολουθεί.
- Η Δημιουργία Δική μας (παιδιά έτσι μου αρέσει να λέω) Μουσικής Μπάντας.Please παρτε το λίγο σοβαρά.
- Η έυστοχη απο μηχανής παρατήρηση της Νάντιας στην συνέλευση του Σ.Α.Μ. οτι τα μυαλά όπως και τα αλεξίπτωτα λειτουργούν καλύτερα ανοιχτά. Α! ξέχασα να πω οτι εκείνη την στιγμή επικρατούσε η γνήσια Μαυρολιθαρίτικη διαλεκτική.
- Εκδρομούλες γύρω- γύρω..
- Γιορτή Μπαρδακιού. Καπως έτσι ξεκινάνε οι παραδόσεις.....(εγώ έχω ακόμα τις αντιρρήσεις μου).
- Βραδια νεολαίας μετά απο πολλά χρόνια. Παρατήρηση: ποιό πολύ μου άρεσε το "εφέ" με τα κεράκια στις πέτρες.
ΥΓ: Το παραπάνω κείμενο αφιερώνετε στον Πέτρο απο τα Αχαμνά Έβρου, στους έχοντες Μεταπτυχιακό στην μπαλαντέζα στους οπαδούς της Μπόχουμ και στον κομμουνιστή που με βούλωσε κάποια χαράματα στο Μαυρολιθάρι!
Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009 vol.2
Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009
Η Οϊτη....Άσχετο...!
Η Οίτη είναι βουνό της Στερεάς Ελλάδας και καταλαμβάνει τμήμα των νομών Φθιώτιδας και Φωκίδας. Η ψηλότερη κορυφή της, ο Πύργος έχει υψόμετρο 2.152 μέτρα. Η Οίτη συνδέεται στα νότια με την την Γκιώνα,δυτικά με τα Βαρδούσια και ανατολικά με το Καλλίδρομο ενώ το όριο της στα βόρεια είναι η κοιλάδα του Σπερχειού. Στις πλαγιές της σχηματίζονται πολλά υδάτινα ρεύματα. Από την Οίτη πηγάζουν ο Μόρνος και ο Γοργοπόταμος. Σημαντικά χωρία στις πλαγιές και στους πρόποδες της Οίτης είναι η Παύλιανη, η Υπάτη και το Μαυρολιθάρι
Χλωρίδα-Πανίδα
Η περιοχή της Οίτης είναι ανακηρυγμένος Εθνικός δρυμός και είναι από τους ομορφότερους της Ελλάδας. Είναι κατάφυτη από έλατα που ανήκουν στο είδος της κεφαλληνιακής ελάτης. Επίσης υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία από πλατύφυλλα, όπως πλατάνια, σφενδάμια, προύνοι, ιτιές κλπ. Στην βόρεια πλευρά του βουνού συναντάται και μία μικρή συστάδα από μαυρόπευκα, είδος αρκετά σπάνιο για την νότια Ελλάδα. Σε χαμηλότερα υψόμετρα υπάρχουν πυκνοί θαμνώνες από σκληρόφυλλα είδη, όπως πουρνάρι, αριά, κουμαριά, πικροδάφνη κλπ. ενώ σε μεγάλα υψόμετρα υπάρχει πλούσια υποαλπική βλάστηση. Φυλλοβόλες βελανιδιές συναντώνται σε υψόμετρο γύρω στα
Ιστορία-Μυθολογία
Κατά τη μυθολογία, σε μια κορυφή της Οίτης, που λέγεται «Πυρά», κάηκε σε μεγάλη φωτιά («πυρά») ο Ηρακλής, για να γλιτώσει από τον χιτώνα της Δηιάνειρας. Κατά την αρχαιότητα στα νότια της Οίτης βρισκόταν η αρχαία Δωρίδα ενώ στην βόρεια πλευρά της ζούσαν οι Οιταίοι και οι Μαλιείς.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%AF%CF%84%CE%B7ΥΓ: Θέλω όσες φωτογραφίες βγάλατε στο Μαυρολιθάρι....
Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009
Άπταιστα μαθηματικά
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009 vol.1
Τρίτη 25 Αυγούστου 2009
Άς κρατησουν οι χοροί...και το χειμώνα
Τρίτη 28 Ιουλίου 2009
Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009
Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009
Κυριακή 19 Ιουλίου 2009
Σάββατο 18 Ιουλίου 2009
Για τους λάτρεις του camping...
Τελοσπάντων, μου είπαν να ανεβάσω αυτή την ανάρτηση για να κάνω μια νέα καλοκαιρινή πρόταση εκ μέρους τους:
Να πάμε για ένα διήμερο στο ποτάμι για να κάνουμε 'μπάνιο', να φάμε, να αράξουμε, να πούμε τρομακτικές ιστορίες, να κοιμηθούμε εκεί και να γυρίσουμε την επόμενη. Απ'ό,τι μου είπαν, έχουν ήδη ανακαλύψει το ιδανικό σημείο για την εκδρομή αυτή.
Δηλώστε συμμετοχή στα σχόλια για να οργανωθούμε!!!
Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009
...website...
Απλώς επειδή γνωρίζω οτι οι γνώμες που θα πέσουν για το περιεχόμενο ή το σχεδιασμό θα είναι αρκετά διαφορετικές και επειδή η ιστοσελίδα θα εκπροσωπεί έστω και ανεπίσιμα το χωριό, όσοι ενδιαφέρονται να πούν την γνώμη τους.
Δεν περιμένω πολλά μέσω του blog, θα περιμένω όμως να ακούσω γνώμες κυρίως κατ' ιδιαν ή ακόμη και οταν βρεθούμε στο χωριό. Ίσως μέχρι τότε έχω κάτι να παρουσιάσω!
ΥΓ: Αν κάποιος θεωρεί οτι μπορεί καλύτερα ή αν κάποιος γνωρίζει κάποιον άλλον που μπορεί καλύτερα, τότε κανένα πρόβλημα. Απλώς πιστεύω οτι είναι κρίμα να μην υπάρχει μια ιστοσελίδα για το χωριό.
Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009
Κυριακή 12 Ιουλίου 2009
Προτάσεις με κεφαλαία γράμματα...
Το να βρίσκεσαι σε υπηρεσία στο στρατό, έχοντας μια κάπως υπεύθυνη θέση και να αφιερώνεις χρόνο σκέψης στο τι θα κάνεις τον επόμενο μήνα (ελπίζω) στο χωριό σου, σημαίνει εκτός του ότι δεν πρέπει να σου εμπιστευτούν ξανά κάτι παρόμοιο μέχρι να γυρίσεις, ότι κάπου-κάπου όλη αύτη η σχέση με το Μαυρολιθάρι καταντάει ψύχωση!!! Ένα θέμα προς συζήτηση πιστεύω ότι θα πρέπει να είναι αυτό στην επόμενη ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΜΑΥΡΟΛΙΘΑΡΙΤΩΝ.
Μάλιστα κύριε, Θα μπορούσαμε να φωνάξουμε ένα ψυχολόγο, ο οποίος θα ερχότανε με έξοδα του Δήμου - Καλλιέων...βεβαίως. Η πρόταση μου είναι να ονομάσουμε μια τέτοια εκδήλωση,(ε πως αλλιώς, έτσι για να αυξήσουμε των αριθμό των εκδηλώσεων, μιας και φέτος είναι τα ΕΒΔΟΜΗΚΟΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΜΑΥΡΟΛΙΘΑΡΙΤΩΝ), ΗΜΕΡΑ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ. Ο Σύλλογος θα είχε την ευθύνη να βρει έναν μοναδικό και άνετο καναπέ, στον οποίο θα κάθονταν κάθε φορά από ένας χωριανός/η και θα έλεγε τα προβλήματα που του δημιουργεί στην καθημερινή του ζωή η όποια ενασχόληση με το χωριό ή αν και κατά πόσο εκνευρίζει τους γύρω του με αυτό το θέμα. Βεβαίως μια τέτοια εκδήλωση θα μπορούσε να πάρει και μορφή τηλε-μαραθωνίου, κουτσομπολο-μαραθωνίου ή έστω κάποια μορφή κοινωνικής άμιλλας! Τα έσοδα θα πήγαιναν όλα στο ταμείο του συλλόγου.
Μια άλλη πολύ καλή ιδέα θα ήταν να δημεύσουμε όποια χωράφια έχουν πλέον αφεθεί σε αχρησία από τους παλιούς ιδιοκτήτες τους και να τα φυτέψουμε με πατάκες- θα δικαιολογήσω αμέσως το λόγο επιλογής της πατάκας. Ακόμα θα πρότεινα να ξεριζώσουμε άχρηστα δέντρα όπως οι κορομηλιές - ο πόλεμος που είχαμε μικροί με μια άλλη παρέα έχει τελειώσει προ πολλού – ή οι μπαρδακιές. Θα προτιμούσα τις μπαρδακιές για τρεις λόγους:
1.Κανείς επιτέλους δεν ξέρει τι ακριβώς είδους ποικιλίας φρούτο είναι. Οι ουζοποικιλίες του Αργύρη όχι μόνο είναι εξίσου νόστιμες αλλά ξέρουμε και την προέλευση τους.
2.Μπορεί στις επόμενες γενιές να ξαναγίνει πόλεμος, άλλωστε όπως είπε και ο Ηράκλειτος “ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων”.
3.Οι συνταγές που πρότειναν τα παιδιά παίζει να μην τρώγονται. Αλλά και να τρώγονται 120 διαφορετικές ΜΠΑΡΔΑΚΟΣΥΝΤΑΓΕΣ είναι πάρα πολλές για να τις θυμάμαι όταν τύχει και δοκιμάσω στο μέλλον ξανά μια από αυτές.
Αλλά θέλω να είμαι και δίκαιος με τους φίλους μου. Η πιθανή συγγραφή βιβλίου με ΜΠΑΡΔΑΚΟΣΥΝΤΑΓΕΣ ίσως να αποτελέσει σπουδαίο πολιτιστικό γεγονός για τον ΣΥΛΛΟΓΟ, οπότε θα το ξανασκεφτώ."Μπαρδάκι και 120 συνταγές μαγειρικής", μιαμμμ...
Θα ήθελα να ολοκληρώσω το απίστευτο αυτό κείμενο με μια ακόμη πρόταση. Να ξανακάνει κάποιος εκείνη την πρόταση για κρεμάλα σε αυτούς που παραδώσανε το Σμαήλι στους Μουσουνιτσιώτες Κουτρουμπουσέους. Ας μην ξεχνάμε κάποιες προτάσεις, που μπορεί μεν να έγιναν μέσα στον χαλαρό και «απολιτικ» Αύγουστο, αλλά δείχνουν ξεκάθαρα τον δρόμο για την ανάπτυξη αυτού του τόπου. Οι εν λόγω κύριοι μπορούν να γλιτώσουν την δίκαιη τιμωρία, μόνο αν φέρουν τα σχέδια για την επόμενη κίνηση της "Ακαδημιας Αθανασιου Διάκου"-ή όπως αλλιώς λέγεται.
ΥΓ1: Παιδιά, για ότι αναφέρω με κεφαλαία, είμαι σίγουρος ότι αντιπροσωπεύει κάτι μοναδικό και σίγουρα δεν θα μας μηνύσουν για αντιγραφή του όποιου copyright.
ΥΓ2: Τελικά αποφάσισα ότι δεν υπήρχε λόγος για να αναφέρω τον λόγο σποράς πατάκας.
ΥΓ3: Αν θέλετε μπορείτε να συμπληρώσετε το κείμενο με δικές σας ιδέες, οι οποίες αν και δεν χρειάζονται, σίγουρα θα πρέπει να επανεξεταστούν στην συνέλευση 15-30 και όσες εγκριθούν θα πρέπει προταθούν στη ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΜΑΥΡΟΛΙΘΑΡΙΤΩΝ.
ΥΓ4: Ελπίζω σε ένα λιγότερο ανορθόγραφο κείμενο!!!
Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009
Ήχοι Του Δάσους...
Μέσα σε όλα τα σημαντικά θέματα που συζητήσαμε χτες βράδυ μερικοί από μας που βρεθήκαμε από κοντά, ήταν και η ιδέα να πάμε εκδρομούλα στο χωριό το Σαββατοκύριακο. Ο moisiodakas με ενημέρωσε προ ολίγου ότι θα παίζει και το φεστιβάλ 'ήχοι του δάσους' εκείνες τις ημέρες.
Οργανωθείτε λοιπόν να ανεβούμε το ΣΚ! Θα είναι ωραία προπόνηση για τον Αύγουστο, θα πάμε και στη συναυλία... και θα μπορείτε να παίξετε και όση δηλωτή θέλετε...
Περιμένω δηλώσεις συμμετοχής!
Η χωματερή στην Τσούκα κλείνει!!!
Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009
Αυτό το άρθρο είναι γραμμένο από την νεολαία αλλά όχι για την νεολαία. Είναι γι' αυτούς που ανακάλυψαν την ίδια και την δυναμική της μετά από ένα πανηγύρι. Για όλους αυτούς που είχαν το θράσος να την βάλουν στη πρώτη γραμμή αλλά δεν είχαν το θάρρος να την στηρίξουν. Κάποιοι μπορεί να βιαστούν να μας χαρακτηρίσουν ονειροπόλους ή ακόμα και αφελής που πιστέψαμε ότι μπορούμε να άλλαξουμε κάτι με την ένταξή μας στο σύλλογο του χωριού μας. Αυτοί οι κάποιοι είναι οι ίδιοι που αύριο θα μας δώσουν συγχαρητίρια για την συμμετοχή μας στην 'κυριακή στο χωριό' στη Πρώτη Σερρών. Εμείς το μόνο που έχουμε να απαντήσουμε σε όλους αυτούς είναι οι πράξεις μας που τόσα χρόνια αποδεικνύουν πόσο πολύ αγαπάμε αυτό τον τόπο. Στον τόπο που αργότερα θα κληρονομίσουν τα δικά μας παιδιά και που αν δεν μάθουν από μας να τον σέβονται και να αγωνίζονται γι' αυτόν τότε το μέλλον του προβλέπεται δυσοίωνο.
Και πριν μας δώσετε συγχαρητίρια σκεφτείτε, πως είμαστε οι ίδιοι που σας 'ενοχλούμε' κάθε βράδυ του Αυγούστου αφού δεν έχουμε να πάμε πουθενά αλλού. Η νεολαία των απανταχού Μαυρολιθαριτών δεν είναι μόνο για να χορεύει και να τραγουδάει. Είναι και για να την συμβουλεύονται σε κρίσιμες αποφάσεις. Είναι και για να επιδιώκουν να μάθουν την γνώμη της σε περίπτωση που γίνει κάποιο έργο σημαντικό για το μέλλον, επειδή αυτή είναι το μέλλον. Μπορούμε να είμαστε κάτι παραπάνω από την 'τηλεοπτική βιτρίνα' ενός χωριού που τιμά τα έθιμα και τις παραδόσεις. Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να καταστήσουμε σαφές ότι η πρόθεσή μας δεν είναι η προσωπική μας προβολή μέσω της συμμετοχής μας σε εκδηλώσεις. Το κίνητρό μας είναι το συμφέρον του τόπου και των ανθρώπων του. Και θέλουμε την υποστήριξη όλων προς αυτή την κατεύθυνση. Είμαστε νέοι με ιδέες και δεν έχουμε χωράφια να χωρίσουμε οπότε αγαπιόμαστε κιόλας. Αν τα πανηγύρια και οι χοροί καταφέρνουν να ενώσουν το χωριό τότε εμείς είμαστε αυτοί που οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία.
Τέλος θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε και όλους αυτούς που πίστεψαν σε μας και μας στήριξαν. Χωρίς αυτούς είναι γεγονός πως οι ιδέες μας όχι μόνο δεν θα είχαν εισακουστεί αλλά δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε και για πραγματοποιησή τους στο μέλλον.
Ο σύλλογος χωρίς την συλλογική προσπάθεια όλων δεν μπορεί να κάνει την διαφορά.
Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΜΑΥΡΟΛΙΘΑΡΙΤΩΝ
Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009
ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ!
(αυτο ειναι το αρθρο που μου ζητησανε για να μπει στην εφημεριδα!οποιες αλλαγες θελετε ειναι δεκτες αρκει λιγο συντομα για να προλαβει να τυπωθει.)
Τρίτη 30 Ιουνίου 2009
Τι άλλο. Ο Ιούλιος!
Άλλη φορα...
Σκεπτόμουν τις τελευταίες μέρες να γράψω κάτι σχετικό με την εκδρομή στην Πρώτη Σερρών. Έλεγα να αναφέρω κάποιες σκέψεις που έκανα σχετικά και από τις οποίες θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα τα οποία θα αφορούσαν κατ’ αρχήν την ίδια την εκδρομή αλλά και θα έφερναν και δεύτερες σκέψεις για την χρησιμότητα τέτοιου είδους δραστηριοτήτων. Λέω όμως να μην καταπιαστώ καθόλου με αυτό το θέμα. Οι λόγοι είναι πολλοί και σοβαροί. Ο κυριότερος όμως κατά την γνώμη μου είναι για να μην θεωρηθώ ο γκρινιάρης της παρέας….
Τώρα...
Το θέμα μας είναι πολύ παλιό και αναγάγετε…πολύ παλιά… Ο Ιούλιος ήταν πάντα για μένα ένας πολύ ιδιαίτερος μήνας. Κατ’ αρχήν ήταν μόλις πριν τον Αύγουστο οπότε χρεώνονταν αμέσως με διάφορες εκφράσεις: «Άντε να περάσει και ο Ιούλιος να έρθει ο Αύγουστος να πάμε στο χωριό» ή άλλες όπως «λες να ανέβει κανένας αυτό το Σαββα/ριακο» ή ακόμα «Μπαμπά φέτος ο Γιάννης θα παεί νωρίς, από τον Ιούλιο, άσε με να πάω και εγώ και δεν θα ζαλίζω την γιαγιά». Όπως καταλαβαίνεται σαν μήνας είχε κάποιο ενδιαφέρον…
Για μένα όμως αυτός ο μήνας έχει και μια ακόμη ιδιαιτερότητα. Τα Σαββατοκύριακα που προσφέρει στο χωριό μπορεί να είναι μικρά. Δύο μέρες ή δύο νύχτες εκεί πάνω σου φαίνονται ελάχιστο χρονικό διάστημα όταν έρχεται η ώρα να φύγεις, αλλά το κενό που νιώθεις όταν αφήνεις πίσω σου τον Σταυρό είναι ελάχιστο μπροστά στην υπόσχεση που έρχεται ξαφνικά από το πίσω μέρος του μυαλού σου μπρος στα μάτια σου ότι πολύ σύντομα θα ξαναβρεθείς εκεί στο ίδιο σημείο αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση. Και αυτή η υπόσχεση γίνεται πάντα πραγματικότητα, έως ότου το Σαββατοκύριακο συνεχιστεί και γίνει εβδομάδα και πλέον η τελευταία Κυριακή του Ιούλη γίνει η πρώτη Δευτέρα του επομένου μηνός…
Για μένα λοιπόν ο Ιούλιος λειτουργεί σαν προπομπός ευχάριστων γεγονότων, αλλά και δυσάρεστων. Ότι κάνεις μέσα σε δυο μέρες θα το επαναλαμβάνεις συνέχεια τον επόμενο μήνα για όλο του το χρονικό διάστημα.
Επίλογος…