ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ...vol.3

Και καταλήγω, για να το κολλήσω όλο αυτό και με τη συζήτηση περί συλλόγων (!).


Τη γνώμη μου οι περισσότεροι την ξέρετε: πιστεύω ότι αρκετά πράγματα είναι εφικτά χωρίς να είναι υποχρεωτικά υπο την αιγίδα κάποιου επίσημου φορέα. Νομίζω θα συμφωνήσετε πως αρκούν μια καλή ιδέα και λίγο κέφι για να περάσουμε καλά τα καλοκαίρια μας στο χωριό.


Έμεινα φέτος ένα μήνα στο χωριό και συνήθισα να ζω με τα απαραίτητα μόνο. Χωρίς πιστολάκι, χωρίς τη μάρκα τσιγάρων που καπνίζω, χωρίς τηλεόραση, χωρίς μερέντα, χωρίς μπανιέρα… Και συνειδητοποίησα περισσότερο από κάθε άλλη φορά πόσο μάταιες και πλασματικά αναγκαίες είναι οι όλες αυτές οι ‘ανέσεις’. Κι αντιθέτως, πόσα πράγματα στην πραγματικότητα στερούμαστε και για πόσα ακόμα έχουμε παντελή άγνοια εμείς, ‘τα παιδιά της πόλης’.


Το ήξερα από πάντα, αλλά μετά από τις δύο αυτές εξορμήσεις είμαι πολύ πιο σίγουρη ότι κάθε Αύγουστο είμαστε μέσα στον παράδεισο. Είναι μάλλον η φύση που είναι τόσο απλή αλλά και ταυτόχρονα τόσο όμορφη, που σου δημιουργεί αυτό το συναίσθημα της τέλειας ευτυχίας χωρίς λόγο, μόνο και μόνο επειδή υπάρχει… Αν λοιπόν κάτι αξίζει να κάνουμε εκει πάνω, είναι να γνωρίσουμε τον τόπο αυτό που με τόση θέρμη λέμε ότι αγαπάμε με όλη μας την ψυχή.


Κι αυτό πολύ έυκολα γίνεται με μόνο βοηθό την καλή μας διάθεση. Να συμβουλευτούμε γονείς και παππούδες, για περιοχές και διαδρομές και να σχεδιάσουμε από νωρίς εκδρομούλες στα πέριξ του χωριού. Να συντονιστούμε μόνοι μας και να εξερευνήσουμε τα μέρη μας γιατί μόνο τότε θα μας αξίζει ο όρος ‘βουνίσιος’ που τόσο αλόγιστα χρησιμοποιούμε για τους εαυτούς μας…! Αυτή είναι η δική μου πρόταση για… καλοκαιρινή δράση, που δεν περιλαμβάνει υποχρεωτικά συλλόγους, δήμους και νομαρχίες...