ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ...vol.1

Φέτος είχα σχέδιο! Να μείνω λίγο παραπάνω στο χωριό, και αφού φύγει ο πολύς κόσμος να μπορέσω να διαβάσω με την ησυχία μου (μιας και η ησυχία είναι είδος πολυτελείας στην Αθήνα...). Ήθελα μετα τις 24 Αυγούστου, να μην ξενυχτάω (πολύ), να σηκώνομαι (σχετικά) νωρίς το πρωί και να διαβάζω μέχρι το μεσημέρι στο μπαλκόνι μου με φόντο τη Γκιώνα. (Ο στόχος μου ήταν εκ των προτέρων καταδικασμένος, το ξέρω, αλλά ακόμα και με λίγη απόκλιση, θα έκανε τη δουλειά του…) Τώρα, πώς έγινε και βρέθηκα μια ωραία μέρα ΠΑΝΩ στη Γκιώνα να τρώω ψωμοτύρι με φόντο το Μαυρολιθάρι ούτε που το κατάλαβα…
Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαμε πολύ τυχεροί εμείς οι 7 ‘Τελευταίοι των Μαυρολιθαριτών’ του φετινού καλοκαιριού... Και, πραγματικά, μπορεί το διάβασμά μου περι ‘Οικονομικής Πολιτικής’ να πήγε περίπατο αλλά ό,τι κάναμε την τελευταία βδομάδα ήταν πολύ πιο εποικοδομητικό από τη γνώση των ‘Στόχων των Κρατικών Παρεμβάσεων’…!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ξέρω ότι τα παρακάτω μπορεί να σας είναι εντελώς αδιάφορα οπότε ζητώ in advance συγγνώμη...

Στις 24, το χωριό ήταν άδειο. Όσοι είχαμε μείνει, πήγαμε το απόγευμα στην Πόπη και εκεί ήταν που αρχίσαμε να επεξεργαζόμαστε σοβαρά την ιδέα του πικνικ στου Σμαϊλη. Βέβαια, όπως είναι γνωστό, με την οργάνωση δεν τα πάμε και πολύ καλά…εν τω μεταξύ, κάποιος είδε μια φωτιά κοντά στο Διάκο, έγινε το σχετικό τζέρτζελο και σταματήσαμε την κουβέντα. (Τελικά, δεν ήταν τίποτα, κάτι πρόσκοποι φυσιολάτρες έψηναν marshmellows…)

Παρόλα αυτά, μάλλον είχαμε ήδη ψηθεί για το θέμα… Το επόμενο βράδυ, λίγο πριν το διαλύσουμε, στα σκαλάκια του καθρέφτη, δώσαμε ραντεβού για το πρωί…για να ξεκινήσουμε. Καταφέραμε να ξυπνήσουμε περίπου την ώρα που είχαμε συμφωνήσει και αρχίσαμε να μαζεύουμε τα πράγματα που θα μας χρειάζονταν. Το φαγητό είχε αναλάβει ο καραπλομήτρος (ευτυχώς γιατι αλλιώς θα μέναμε νηστικοί…)! Οι υπόλοιποι κουβαλήσαμε στα αυτοκίνητα βελέτζες, παγούρια με νερό, μαχαιροπήρουνα, χαρτοπετσέτες, μπύρες…και φυσικά τα όργανα (τι κομπανία θα ήμαστε αν δεν τα κουβαλούσαμε παντού μαζί μας??). Λίγο πριν ξεκινήσουμε, πέρασε ο μανάβης, του είπαμε ότι παμε για ‘πικνίκι’ και μας έκανε δώρο ένα μικρό καρπουζάκι!

Όταν φτάσαμε πάνω, ‘κολλήσαμε’ φωτιά και ετοιμάσαμε το φαγητό (με πολύ μεγάλη επιτυχία οφείλω να ομολογήσω…): κοντοσούβλι και πατάτες τηγανητές. Αφού φάγαμε, ξαπλώσαμε στις βελέτζες, κάτω από τα έλατα, με σόλο κλαρίνο για νανούρισμα…(Μερικοί ψιλοκοιμήθηκαν και οι υπόλοιποι που μείναμε ξύπνιοι ρίξαμε το γέλιο του αιώνα!)

Μετά πήγαμε στο Τσιπράτικο- όπου ήπιαμε νερό και κάποιος έξυπνος μου πέταξε ένα βατράχι(!), και στην Καταβόθρα- που ήταν γεμάτη με γελάδια σε όλα τα χρώματα, και στη Σπηλιά- που ήταν λιγάκι τρομακτική αλλά έκανε φανταστικό echo, και στα πυρά του Ηρακλέως- αν και δεν καταλάβαμε που ακριβώς ήταν εκεινα τα χαλάσματα, και στο τέλος πατήσαμε κι ένα ‘Βελούχι’ για βάφλα (άσχετο αυτό)…

Όταν γυρίσαμε ήμαστε πτώματα, το βράδυ δεν είχαμε κουράγιο ούτε να μιλήσουμε μεταξύ μας! Όμως είχαμε δει τόσα ωραία πράγματα, που άξιζε τον κόπο!

Και με αφορμή αυτή την ημερήσια, μας ήρθε η έμπνευση και για την επόμενη…

Συνεχίζεται…