H απειλή δίπλα μας

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009 vol.8

Στιγμιότυπα από την εκδρομή στην Οίτη:

Η Σπηλιά στην Καταβόθρα

Η μαμά αγελάδα με τα αγελαδάκια της!

Εικόνα αντιπροσωπευτική των 2 φύλων: οι γυναίκες ετοιμάζουν το φαγητό, και οι άντρες χαζολογάνε...



Εντάξει... τελικά δεν είναι και εντελώς άχρηστοι...





Στην υγειά σας!

Υ.Γ. και του χρόνου...

ΤΟ ΜΑΥΡΟΛΙΘΑΡΙ ΣΤΟ YouTube!!!

Νομίζω ότι σε κάποια σημεία θα ανατριχιάσετε...

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009 vol.7

Επειδή ο Αύγουστος δεν είχε μόνο χαρούμενες στιγμές. Στιγμιότυπο από τον αγώνα του Μ.Α.Ο. με την ομάδα της Πυράς που έληξε υπέρ της δεύτερης με αρκετά γκολ διαφορά. (Στην εικόνα που παραθέτω ο goalkeeper του Μ.Α.Ο. μαζεύει τη μπάλα από τα δίχτυα λίγο πριν τη λήξη του αγώνα. Ναι και μέχρι το τέλος τρώγαμε γκολ.)

Περι εκδηλώσεων των Συλλόγων...

Εχτές το βράδυ έτυχε να κολλήσω πίσω απο μερικούς συγχωριανούς-φίλους και έτσι βρεθήκα μαζί τους σε μια συναυλία. Μετά το τελος της κάποιος δικός μας πρότεινε σε κάποιον γνωστό καλλιτέχνη να έρθει στο χωριό για να "παίξει" το ερχόμενο καλοκαίρι, σε περίπτωση που σαν σύλλογος διοργανώναμε κάποια τέτοια εκδήλωση. Πάνω σε αυτό το θέμα θέλω να εκθέσω κάποιες δικές μου σκέψεις.

• Θα αρχισω με κάτι άχαρο και ακρως υλιστικό .Μπορεί ένας σύλλογος σαν το δικό μας, με πενιχρά οικονομικά μεσα να πετύχει κατι τόσο φιλόδοξο; Η απάντηση εδω βρίσκεται κάπου στο αέρα, ο καθενας θα προτείνει την λύση του. Το πρόβλημα όμως θα παραμένει οικονομικό...
• Λέγαμε-δηλαδή κάτι τετοιο ίσως να εχουμε στο μυαλό μας-στην κατ'ιδίαν συζήτηση που είχαμε με τον τύπο, ότι θα θέλαμε να αρχίσουμε να διοργανώνουμε χρόνο με τον χρόνο μια εκδήλωση στα πρότυπα άλλων άγνωστων και στην μέση του πουθενά χωριών, μια εκδηλωση-σύναξη γνωστών ή αγνώστων καλλιτεχνών. Έτσι, για την διαφήμιση του Μαυρολιθαρίου ή ακόμα καλύτερα για το νταβαντούρι βρε αδερφέ. Με βρίσκει σύμφωνο, ακόμα περισσότερο, είμαστε σε πολύ εμβρυακή κατάσταση για να γίνουμε"Αράχωβα" ...Νώντα.
• Θα ξεφυγουμε απο τετριμμένες λύσεις για το πως θα γεμίσουμε το calendar των εκδηλώσεων του Αυγούστου. Ναι..οκ θα μπορουσε να καταλήξει και σε ένα ...διαδημοτικό τουλάχιστον τουρνουά δηλωτής...Νώντα-πάλι
• Τέτοιες εκδηλώσεις ίσως ανεβάσουν και τον σύλλογο εμπειρικά και οργανωσιακά, ένα επίπεδο πιο πάνω.
• Τέλος θα περασουμε μια πολύ όμορφη και ξεχωριστή βραδυά!

Αυτά....
ΥΣ:Αντάρα είδα είχες στα σκαριά κάτι πρόχειρο. Ελπίζω να σου έκλεψα το θέμα
ΥΣ2: Θα είχε σίγουρα ενδιαφερον να παντρέυαμε μουσικά το κλαρινο με το λαούτο και αυτό όχι στα πρόχειρα αλλά σε συναυλία.
ΥΣ3:Παιδια έπρεπε να του προτείνετε να μπεί στην μπάντα σας...
ΥΣ4: Οχι άλλα υστερόγραφα στις αναρτήσεις!!!

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ...vol.3

Και καταλήγω, για να το κολλήσω όλο αυτό και με τη συζήτηση περί συλλόγων (!).


Τη γνώμη μου οι περισσότεροι την ξέρετε: πιστεύω ότι αρκετά πράγματα είναι εφικτά χωρίς να είναι υποχρεωτικά υπο την αιγίδα κάποιου επίσημου φορέα. Νομίζω θα συμφωνήσετε πως αρκούν μια καλή ιδέα και λίγο κέφι για να περάσουμε καλά τα καλοκαίρια μας στο χωριό.


Έμεινα φέτος ένα μήνα στο χωριό και συνήθισα να ζω με τα απαραίτητα μόνο. Χωρίς πιστολάκι, χωρίς τη μάρκα τσιγάρων που καπνίζω, χωρίς τηλεόραση, χωρίς μερέντα, χωρίς μπανιέρα… Και συνειδητοποίησα περισσότερο από κάθε άλλη φορά πόσο μάταιες και πλασματικά αναγκαίες είναι οι όλες αυτές οι ‘ανέσεις’. Κι αντιθέτως, πόσα πράγματα στην πραγματικότητα στερούμαστε και για πόσα ακόμα έχουμε παντελή άγνοια εμείς, ‘τα παιδιά της πόλης’.


Το ήξερα από πάντα, αλλά μετά από τις δύο αυτές εξορμήσεις είμαι πολύ πιο σίγουρη ότι κάθε Αύγουστο είμαστε μέσα στον παράδεισο. Είναι μάλλον η φύση που είναι τόσο απλή αλλά και ταυτόχρονα τόσο όμορφη, που σου δημιουργεί αυτό το συναίσθημα της τέλειας ευτυχίας χωρίς λόγο, μόνο και μόνο επειδή υπάρχει… Αν λοιπόν κάτι αξίζει να κάνουμε εκει πάνω, είναι να γνωρίσουμε τον τόπο αυτό που με τόση θέρμη λέμε ότι αγαπάμε με όλη μας την ψυχή.


Κι αυτό πολύ έυκολα γίνεται με μόνο βοηθό την καλή μας διάθεση. Να συμβουλευτούμε γονείς και παππούδες, για περιοχές και διαδρομές και να σχεδιάσουμε από νωρίς εκδρομούλες στα πέριξ του χωριού. Να συντονιστούμε μόνοι μας και να εξερευνήσουμε τα μέρη μας γιατί μόνο τότε θα μας αξίζει ο όρος ‘βουνίσιος’ που τόσο αλόγιστα χρησιμοποιούμε για τους εαυτούς μας…! Αυτή είναι η δική μου πρόταση για… καλοκαιρινή δράση, που δεν περιλαμβάνει υποχρεωτικά συλλόγους, δήμους και νομαρχίες...

100η ΑΝΑΡΤΗΣΗ λοιπόν...

...δεν υπάρχει κάτι να πούμε εδώ...απλά να τις 1000άσουμε...

ΥΓ1: το πήρα πάνω μου το θέμα...

ΥΓ2: πέτηχα και χρώμα...

                                                       

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ...vol.2

Μετά από κανα δυο μέρες ήταν η προγραμματισμένη εκδρομή του συλλόγου στις Πρέσπες. Οι μεγάλοι έλειπαν, είχαμε το κατάλληλο αμάξι και ο καιρός ήταν ιδανικός. Έπεσε η ιδέα να ανεβούμε στη Γκιώνα και ξέροντας πλέον από πείρα ότι τελικά η ανοργανωσιά δουλεύει μια χαρά, την αφήσαμε να πάρει μόνη της το δρόμο της. Πράγματι, την Παρασκευή ξυπνήσαμε με την ησυχία μας. Μαζευτήκαμε στο μαγαζί του Καραπλή για καφέ και μέσα σε μισή ώρα ετοιμάσαμε τα χρειαζούμενα και ήμαστε έτοιμοι να φύγουμε.

Φορτωθήκαμε και οι 7 σε ένα αγροτικό (ευτυχώς εμάς, τα γυναικόπαιδα, είχαν την ευγενή καλοσύνη να μας επιτρέψουν να καθισουμε στην καμπίνα…οι 3 της καρότσας όμως δεινοπάθησαν…). Πήραμε ένα χωματόδρομο πάνω από την Καλοσκοπή και ξεκίνησε το… camel trophy! Δύο φορές μου χύθηκε ο φραπές που κρατούσα (γιατί είχα και καφέ μαζί μου η πριγκήπισσα, δεν ήθελα να χάσω τη δόση μου) και κάθε τρεις και λίγο κάποιος από τους πίσω έσκαγε με φόρα πάνω στο τζάμι! ...Κατά τα άλλα η διαδρομή ήταν τέλεια και η θέα- όπου δεν υπήρχαν πολλά δέντρα- φανταστική. Σε κάποιο σημείο του δρόμου μάλιστα- όταν είχαμε ανέβει αρκετά- είδαμε απέναντι το Μαυρολιθάρι.

Μετά από λίγο, κι ενώ φτάναμε στον προορισμό μας, μας έκοψε το δρόμο ένα κοπάδι πρόβατα. Μόλις μας είδε ο τσοπάνος, ενθουσιάστηκε, ρώτησε από πού είμαστε, τίνος είμαστε και πώς και από τα μέρη του και ανέβηκε μαζί μας στο αγροτικό για να μας δείξει το μέρος. Φτάσαμε στα ‘Λιβάδια’- ένα πλάτωμα κάτω από την κορυφή ‘Πύργος’ (2.066 μ.) και απέναντι από την ‘Πυραμίδα’ της Γκιώνας (2.510 μ.). Ήταν σαν το μέρος που έμενε ο παππούς της Χάιντι (= η μεγάλη αγάπη των παιδικών μου χρόνων, μαζί με το 'Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι' και την 'Candy Candy')!!! Ο βοσκός, μας κάλεσε μέσα στο κονάκι του και μας είπε πληροφορίες για την περιοχή και για τη ζωή του εκεί πάνω.

Βγαίνοντας από την καλύβα, είδαμε (για κακή του τύχη) ένα γαϊδουράκι που ήταν λίγο πιο πέρα. Δεν κατάλαβα γιατί, αλλά επικράτησε τρελός ενθουσιασμός. Όλοι- με εξαίρεση εμένα (που παρόλα αυτά ΔΕΝ είμαι κότα)- έκαναν βόλτα γύρω- γύρω από το αγροτικό, καβάλα στο γαϊδούρι(!). Και όλοι τους υποστηρίζουν πως ήταν μια εκπληκτική, μοναδική εμπειρία όμως εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να έχω άποψη για το θέμα, πέραν της διαπίστωσης ότι το εξουθενώσαμε το άμοιρο το ζωντανό…!

Αφού χαζέψαμε για λίγο την υπέροχη θέα της Πυραμίδας, είπαμε να ανεβούμε με τα πόδια λίγο πιο πάνω. Σταματήσαμε δίπλα σε ένα βράχο, για να κόβει τον αέρα, και επιχειρήσαμε να βάλουμε πάλι τα στρωσίδια μας για να καθίσουμε να φάμε. Βέβαια, δεν τα καταφέραμε και πολύ καλά γιατί το έδαφος ήταν γεμάτο με κάτι αγκαθωτούς θάμνους που λέγονται ‘παλαμουνίδες’ και τρυπάνε σαν διαολεμένες! Μετά από καμια ώρα, κατηφορίσαμε πάλι και αφού τα είπαμε λίγο ακόμη με τον τσοπάνο, πήραμε το δρόμο του γυρισμού.

Κατεβαίνοντας, σταματήσαμε για λίγη ώρα στη ‘Σπηλιά της Εθνικής Αντίστασης’, εκεί όπου σχεδιάστηκε και οργανώθηκε η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Και, τι πιο λογικό, στο τέλος, καταλήξαμε στη Στρώμη για ΑΓΝΗ, πριν πάρουμε το δρόμο για το χωριό….

Την επόμενη, είχε βγει η φήμη στο χωριό ότι σκοπεύουμε να ανεβούμε και στα Βαρδούσια. Όταν βγήκα στην πλατεία το απόγευμα, μου είπαν ότι όλο το πρωί μας περίμεναν στον ξενώνα, πότε θα ξυπνήσουμε για να μας δουν να ξεκινάμε…

Υ.Γ. Δεν είμαι τρελή, μετά από όλη αυτή την περιγραφή θέλω να καταλήξω κάπου. Απλά, μαζί με τον επίλογο των σκέψεών μου, η ανάρτηση θα έβγαινε υπερβολικά τεράστια. Οπότε, αναμείνατε το vol.3... (θα είναι και το τελευταίο, το υπόσχομαι...)

Γενέθλια...

Αυτές τις μέρες συμπληρώνεται 1 χρόνος απο την ημέρα δημιουργίας του blog. Είμαι πολύ χαρούμενος διότι καταφέραμε και το κρατήσαμε ζωντανό έστω και αν δεν το παρακολουθεί πολύς κόσμος. Πιστεύω οτι τα δύσκολα περασαν, (θυμάμαι ειδικά μια περίοδο περυσι μέσα στον χειμώνα που είχαμε να το ενημερώσουμε πάνω απο ένα μήνα) και ότι τώρα ειδικά μετά απο ένα πολύ παραγωγικό καλοκαίρι, θα πάμε πολύ καλύτερα. Δεν θα κάνω εκτενή αναφορά και σχόλια στο πως ξεκίνησαν όλα. Το μόνο που θα ευχηθώ είναι να γίνει σημείο αναφοράς και συγκέντρωσης πολύ περισσοτέρων Μαυρολιθαριτών-τουλάχιστον να μαθαίνουμε νέα τους βρε αδερφέ. Και του Χρόνου!

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ...vol.1

Φέτος είχα σχέδιο! Να μείνω λίγο παραπάνω στο χωριό, και αφού φύγει ο πολύς κόσμος να μπορέσω να διαβάσω με την ησυχία μου (μιας και η ησυχία είναι είδος πολυτελείας στην Αθήνα...). Ήθελα μετα τις 24 Αυγούστου, να μην ξενυχτάω (πολύ), να σηκώνομαι (σχετικά) νωρίς το πρωί και να διαβάζω μέχρι το μεσημέρι στο μπαλκόνι μου με φόντο τη Γκιώνα. (Ο στόχος μου ήταν εκ των προτέρων καταδικασμένος, το ξέρω, αλλά ακόμα και με λίγη απόκλιση, θα έκανε τη δουλειά του…) Τώρα, πώς έγινε και βρέθηκα μια ωραία μέρα ΠΑΝΩ στη Γκιώνα να τρώω ψωμοτύρι με φόντο το Μαυρολιθάρι ούτε που το κατάλαβα…
Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαμε πολύ τυχεροί εμείς οι 7 ‘Τελευταίοι των Μαυρολιθαριτών’ του φετινού καλοκαιριού... Και, πραγματικά, μπορεί το διάβασμά μου περι ‘Οικονομικής Πολιτικής’ να πήγε περίπατο αλλά ό,τι κάναμε την τελευταία βδομάδα ήταν πολύ πιο εποικοδομητικό από τη γνώση των ‘Στόχων των Κρατικών Παρεμβάσεων’…!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ξέρω ότι τα παρακάτω μπορεί να σας είναι εντελώς αδιάφορα οπότε ζητώ in advance συγγνώμη...

Στις 24, το χωριό ήταν άδειο. Όσοι είχαμε μείνει, πήγαμε το απόγευμα στην Πόπη και εκεί ήταν που αρχίσαμε να επεξεργαζόμαστε σοβαρά την ιδέα του πικνικ στου Σμαϊλη. Βέβαια, όπως είναι γνωστό, με την οργάνωση δεν τα πάμε και πολύ καλά…εν τω μεταξύ, κάποιος είδε μια φωτιά κοντά στο Διάκο, έγινε το σχετικό τζέρτζελο και σταματήσαμε την κουβέντα. (Τελικά, δεν ήταν τίποτα, κάτι πρόσκοποι φυσιολάτρες έψηναν marshmellows…)

Παρόλα αυτά, μάλλον είχαμε ήδη ψηθεί για το θέμα… Το επόμενο βράδυ, λίγο πριν το διαλύσουμε, στα σκαλάκια του καθρέφτη, δώσαμε ραντεβού για το πρωί…για να ξεκινήσουμε. Καταφέραμε να ξυπνήσουμε περίπου την ώρα που είχαμε συμφωνήσει και αρχίσαμε να μαζεύουμε τα πράγματα που θα μας χρειάζονταν. Το φαγητό είχε αναλάβει ο καραπλομήτρος (ευτυχώς γιατι αλλιώς θα μέναμε νηστικοί…)! Οι υπόλοιποι κουβαλήσαμε στα αυτοκίνητα βελέτζες, παγούρια με νερό, μαχαιροπήρουνα, χαρτοπετσέτες, μπύρες…και φυσικά τα όργανα (τι κομπανία θα ήμαστε αν δεν τα κουβαλούσαμε παντού μαζί μας??). Λίγο πριν ξεκινήσουμε, πέρασε ο μανάβης, του είπαμε ότι παμε για ‘πικνίκι’ και μας έκανε δώρο ένα μικρό καρπουζάκι!

Όταν φτάσαμε πάνω, ‘κολλήσαμε’ φωτιά και ετοιμάσαμε το φαγητό (με πολύ μεγάλη επιτυχία οφείλω να ομολογήσω…): κοντοσούβλι και πατάτες τηγανητές. Αφού φάγαμε, ξαπλώσαμε στις βελέτζες, κάτω από τα έλατα, με σόλο κλαρίνο για νανούρισμα…(Μερικοί ψιλοκοιμήθηκαν και οι υπόλοιποι που μείναμε ξύπνιοι ρίξαμε το γέλιο του αιώνα!)

Μετά πήγαμε στο Τσιπράτικο- όπου ήπιαμε νερό και κάποιος έξυπνος μου πέταξε ένα βατράχι(!), και στην Καταβόθρα- που ήταν γεμάτη με γελάδια σε όλα τα χρώματα, και στη Σπηλιά- που ήταν λιγάκι τρομακτική αλλά έκανε φανταστικό echo, και στα πυρά του Ηρακλέως- αν και δεν καταλάβαμε που ακριβώς ήταν εκεινα τα χαλάσματα, και στο τέλος πατήσαμε κι ένα ‘Βελούχι’ για βάφλα (άσχετο αυτό)…

Όταν γυρίσαμε ήμαστε πτώματα, το βράδυ δεν είχαμε κουράγιο ούτε να μιλήσουμε μεταξύ μας! Όμως είχαμε δει τόσα ωραία πράγματα, που άξιζε τον κόπο!

Και με αφορμή αυτή την ημερήσια, μας ήρθε η έμπνευση και για την επόμενη…

Συνεχίζεται…

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009 vol.6

Όχι δεν είναι μοντάζ σε κάποια από τις εικόνες του Βαγγέλη στη Γκιώνα. Τις τελευταίες μέρες δεν καήκαμε στη δηλωτή. Γυρίσαμε τα βουνά και τα λαγκάδια. Με λίγη καλή θέληση λοιπόν και με αρκετή τύχη βρήκαμε το μέσο για την ανάβαση στα επιβλητικά βουνά μας. Όλοι μας μετανιώσαμε που ανάλογη εκδρομή δεν είχαμε κάνει στο παρελθόν και το σίγουρο είναι ότι παρόμοιες θα γίνουν σίγουρα στο μέλλον.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009 vol.5

Φασουλάδα στου Σμαίλη

Ίσως η πιο επιτυχημένη φασουλάδα των τελευταίων χρόνων. Αν και πάλι η συμμετοχή ήταν μέτρια όπως αποδείχτηκε στο τέλος η διάθεση όσων ήμασταν εκεί, ήταν αρκετή για να το γλεντήσουμε όπως εμείς ξέρουμε. Η φετινή Φασουλάδα ήταν για την κομπανία μας ένα ξεχωριστό στοίχημα όμως στο φινάλε η ένταση και η διάρκεια του χειροκροτήματος έδειξε ότι μάλλον το κερδίσαμε και αυτό.

περι Συλλόγων

Θυμήθηκα μια συζήτηση που είχαμε κάνει πάνω στο χωριό, περι οργανωμένης νεολαίας του Δήμου Καλλιέων. Το είχα βρεί σχεδόν ανέφικτο για κάποιους πολύ ουσιώδεις λόγους, πολλοί απο τους υπόλοιπους διαφωνούσαν με την άποψη μου και απλώς παρέθεταν την δράση τών μεταλείων στην Γκιώνα και μετέπειτα στην Οίτη. θεωρούσαν λοιπόν οτι μια οργανωμένη Νεολαία του Δ.Κ. θα είχε ένα πολύ ισχυρό και οργανωμένο λόγο αντίδρασης απέναντι στην διεύθυνση των μεταλλείων. Αυτή όμως είναι η ουσία; Αυτό είναι το μοναδικό κίνητρο για την δημιουργία ενός τόσο σημαντικού φορέα; Αντιπαραβάλω:

1. Ο Δήμος Καλλιέων είναι η συγχώνευση χωριών με αρκετά όμοια νοοτροπία μεταξύ των κατοίκων τους αλλά και με αρκετά ενισχυμένο τοπικισμό. Ποιό απο τα δύο υπερέχει καθημερινως στις μεταξύ τους σχέσεις; Ακομά περισσότερο, οι νέοι κάθε χωριού και ειδικά των μικρότερων θα είναι σε θέση να θέσουν την καλοκαιρίνη τους διασκέδαση κάτω απο την αιγίδα ενός πανδημοτικού συλλόγου;
2. Απο την στιγμή που οι κυριώς σύλλογοι δεν μπορούν να οργανώσουν τις επιμέρους τους εκδηλώσεις, θα είναι σε θέση οι νέοι να το κάνουν;
3. Ενας μελλοντικός Σ.Ν.Δ.Κ. θα είναι δυνατόν να αποδεσμευτεί πλήρως απο τον εκάστοτε δήμαρχο και το συν αυτώ δημοτικό συμβούλιο ή θα υπάρξουν ακόμα και εκλογές μελών του συλλόγου που θα είναι φίλοι του ενός εκ των δύο υποψηφίων δημάρχων;
4. Ο σύλλογος θα συνεχίσει έστω και μετά την διάλυση του υπάρχοντος δήμου;
5. Με την εώς τώρα συμμετοχή πως μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την δυναμική του συλλόγου σε κρίσιμα θέματα για τον τόπο;
6. οι υπόλοιποι σύλλογοι θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να διατηρούν την προσωπικότητα τους;

Ίσως κάποιοι που με ξέρουν, να θεωρήσουν οτι είμαι αρκετά προκατελημένος απέναντι σε κάθε απόφαση του τωρινού Δ.Σ. του δήμου! Σίγουρα μια τέτοια κίνηση να επέφερε πολλά θετικά στον τόπο, μιας και αυτός είναι πολύ μικρός και λίγο πολύ μπορεί να γνωριζόμαστε όλοι. Η σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των νέων θα ήταν ένας πολύ καλός λόγος μιας και έτσι θα μπορούσαμε να αποφύγουμε τους ανούσιους τοπικισμούς, που μπορεί να έχουν την γοητεία τους, όμως ποτέ δεν έφεραν τίποτα παραγωγικό. Τα χωριά όμως έχουν τους δικούς τους ρυθμούς ζωής και κυριώς μεσα σε ένα τόσο ρευστό πλαίσιο που βρίσκεται η τοπική αυτοδιοίκηση να χρειάζεται περισσότερο τοπική οργάνωση παρά ανούσιες εξαγγελιές,

ΔΙΑΚΕΙΑ 2009

Γιατί...και ο Διάκος ΜΑΣ έχει ΑΝΑΓΚΗ!

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009 vol.4

ΟΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΡΑΔΥΑ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

Τοποθεσίες πού μπορούμε να έρθουμε λίγο κοντύτερα βρέ αδερφέ...

Λοιπόν, άκουσα από κάποια πολύ συμπαθητική φυσιογνωμία ότι το blog ετούτο εδώ δεν τυγχάνει της προσοχής που θα έπρεπε από την πλειοψηφία τουλάχιστον των χωριανών. Για αυτό ας το κιτρινίσουμε λιγουλάκι.
Η ερώτηση λοιπόν που θα θέσω είναι: Αν δυο ευπρεπείς, διακριτικοί κατά τα άλλα και από καλή οικογένεια νέοι (μιλάμε για άτομα του αντίθετου πάντα φύλου έτσι...) θέλουν να τα πουν λίγο μόνοι τους, να γνωριστούν λίγο καλύτερα ρε αδερφέ, θα πρέπει να είναι προσεχτικοί και να προσπαθήσουν πολύ ώστε να μην γίνει τίποτα γνωστό στα αδηφάγα, αδιάκριτα και πανταχού παρόντα μάτια και αυτιά των Μαυρολιθαριτών. Ας σκεφτούν τις εξής τοποθεσίες. Τις παραθέτω χωρίς σχόλια γιατί βαριέμαι και θα είναι και ...ανάγωγο... εκ μέρους μου!

1. Δίπλα στο σπίτι του Καφέ (Το σπίτι με το μπαλκόνι τύπου πολυκατοικίας πάνω από το Κοντοθανέικο). Δεν περνάει ποτέ κανένας, αν και είναι τέλος μονοπατιού.
2. Δίπλα στο Πυργολείκο το σπίτι (Πάνω από του Κ.Τσιαπάρα. Αυτό με τα γαλάζια παντζούρια), έχει μια αχυρώνα.
3. Στα καινούργια σπίτια που χτίζουνε κάτω από το Γατέικο, επί του καινούργιου τσιμεντένιου δρόμου που ξεκινάει από το Σισουρέικο. Ακόμα εκεί ποιο κάτω έχει μια αχυρώνα στο αριστερό χέρι με κατεύθυνση τον κάτω μαχαλά.
4. Στο αλώνι κάτω από το σπίτι του Σφαέλου. Φαίνεται να έχει φως από τον Σταυρό, αλλά αν πας από τον Κάτω Μαχαλά δεν θα σε δει κανένας να ανεβαίνει τον λοφάκο πάνω από την μεγάλη στροφή, λίγο πριν το σπίτι του Βαλαγιάννη.
5. Στα αλώνια δίπλα στο Δραγατέικο το σπίτι. Μπορείς να ανέβεις από το μονοπάτι που είναι λίγο ποιο πέρα από τον καθρέπτη.
6. Αν κατέβεις τα σκαλιά δίπλα στο παλιό κοινοτικό και αρχίσεις να κατηφορίζεις, τότε στο τέλος της πρώτης μεγάλης κατηφόρας θα δεις μια διχάλα. Στρίψε δεξιά! Αυτός ο δρομάκος(δίπλα στο Συλαίικο το σπίτι) μετά από 50 μ βγάζει κάτω από την εκκλησιά. Είναι όμως έρημος και έχει και πολλά σκαλάκια.
7. Κάτω από την εκκλησία έχει έναν δρόμο. Αριστερά του δρόμου εκεί κάπου στο τέλος του έχει κάτι τσιμεντένια σκαλοπάτια(μεγάλα). Σιγά μην σε δει κανείς !Άσε που στο τέλος των σκαλοπατιών έχει και ωραία θέα!

Αυτά είναι κάποια πολύ ωραία μέρη να πάει κανείς την μέρα, αν θέλει να περπατήσει μέσα στο χωριό. Όσο για την νύχτα δεν θα τον πάρει κανείς είδηση!!!
ΥΓ: Αποτελεί παράληψη μου όποτε πρέπει να το αναφέρω. Το θέμα του κειμένου δεν είναι εξ' ολοκλήρου δική μου ιδέα. Την υιοθέτησα απο μια συγχωριανή.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009 vol.3

ΤΑ Λ'ΘΑΡΙΑ

στο πρώτο τους live!

ΠΙΚΑΝΤΙΚΟ ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΟ: Λίγες μέρες μετά τη συγκεκριμένη βραδυά, ο ένας κιθαρίστας της μπάντας έφαγε τα μούτρα του, και με σπασμένο αγκώνα αποχώρησε (προσωρινά) από την κομπανία!

Φήμες θέλουν το δεύτερο κιθαρίστα να ευθύνεται για το μυστηριώδες αυτό ατύχημα…

Αύγουστος 2009 και τα καλύτερα του

Κάνοντας την σούμα αυτών των καλοκαιρινών διακοπών ο καθένας βγάζει τα δικά του συμπεράσματα. Το πρόσημο θα βγαίνει συνήθως θετικό και βεβαίως πάντα θα συνεχίζουμε το χειμώνα.

Ίσως ακόμα (ακομα...) πολλά εκ των όσων συνέβησαν να παραμένουν νωπά στην μνήμη μας, όποτε είχα την πολλή πρωτότυπη ιδέα να παραθέσω κάποια γεγονότα, ίσως τα σημαντικότερα που συνέβησαν. Θα τα βάλω με κάποια σειρά σημαντικότητας.

1. Η Δημιουργία (έτσι δείχνει προς το παρόν) Χορευτικού της "γενιάς" που ακολουθεί.
2. Η Δημιουργία Δική μας (παιδιά έτσι μου αρέσει να λέω) Μουσικής Μπάντας.Please παρτε το λίγο σοβαρά.
   
3. Η έυστοχη απο μηχανής παρατήρηση της Νάντιας στην συνέλευση του Σ.Α.Μ. οτι τα μυαλά όπως και τα αλεξίπτωτα λειτουργούν καλύτερα ανοιχτά. Α! ξέχασα να πω οτι εκείνη την στιγμή επικρατούσε η γνήσια Μαυρολιθαρίτικη διαλεκτική.
4. Εκδρομούλες γύρω- γύρω..
5. Γιορτή Μπαρδακιού. Καπως έτσι ξεκινάνε οι παραδόσεις.....(εγώ έχω ακόμα τις αντιρρήσεις μου).
6. Βραδια νεολαίας μετά απο πολλά χρόνια. Παρατήρηση: ποιό πολύ μου άρεσε το "εφέ" με τα κεράκια στις πέτρες.

Αυτά! Δεν περιμένω σχόλια! Ίσως να έβαζα και άλλα αν καθόμουν λίγο περισσότερο.
ΥΓ: Το παραπάνω κείμενο αφιερώνετε στον Πέτρο απο τα Αχαμνά Έβρου, στους έχοντες Μεταπτυχιακό στην μπαλαντέζα στους οπαδούς της Μπόχουμ και στον κομμουνιστή που με βούλωσε κάποια χαράματα στο Μαυρολιθάρι!

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009 vol.2

Η νέα γενιά μαυρολιθαριτών χορευτών έτοιμη να κάνει τα πρώτα της βήματα!!!

…και είναι όλα τόσο γλυκούλια!

Η Οϊτη....Άσχετο...!

Η Οίτη είναι βουνό της Στερεάς Ελλάδας και καταλαμβάνει τμήμα των νομών Φθιώτιδας και Φωκίδας. Η ψηλότερη κορυφή της, ο Πύργος έχει υψόμετρο 2.152 μέτρα. Η Οίτη συνδέεται στα νότια με την την Γκιώνα,δυτικά με τα Βαρδούσια και ανατολικά με το Καλλίδρομο ενώ το όριο της στα βόρεια είναι η κοιλάδα του Σπερχειού. Στις πλαγιές της σχηματίζονται πολλά υδάτινα ρεύματα. Από την Οίτη πηγάζουν ο Μόρνος και ο Γοργοπόταμος. Σημαντικά χωρία στις πλαγιές και στους πρόποδες της Οίτης είναι η Παύλιανη, η Υπάτη και το Μαυρολιθάρι

Χλωρίδα-Πανίδα

Η περιοχή της Οίτης είναι ανακηρυγμένος Εθνικός δρυμός και είναι από τους ομορφότερους της Ελλάδας. Είναι κατάφυτη από έλατα που ανήκουν στο είδος της κεφαλληνιακής ελάτης. Επίσης υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία από πλατύφυλλα, όπως πλατάνια, σφενδάμια, προύνοι, ιτιές κλπ. Στην βόρεια πλευρά του βουνού συναντάται και μία μικρή συστάδα από μαυρόπευκα, είδος αρκετά σπάνιο για την νότια Ελλάδα. Σε χαμηλότερα υψόμετρα υπάρχουν πυκνοί θαμνώνες από σκληρόφυλλα είδη, όπως πουρνάρι, αριά, κουμαριά, πικροδάφνη κλπ. ενώ σε μεγάλα υψόμετρα υπάρχει πλούσια υποαλπική βλάστηση. Φυλλοβόλες βελανιδιές συναντώνται σε υψόμετρο γύρω στα 800 μέτρα. Η πανίδα της Οίτης αν και είναι πλούσια περιλαμβάνει ευρέως διαδεδομένα είδη. Στην Οίτη στην περιοχή του δρυμού υπάρχει καταφύγιο του ορειβατικού συλλόγου Λαμίας.^[1]

Ιστορία-Μυθολογία

Κατά τη μυθολογία, σε μια κορυφή της Οίτης, που λέγεται «Πυρά», κάηκε σε μεγάλη φωτιά («πυρά») ο Ηρακλής, για να γλιτώσει από τον χιτώνα της Δηιάνειρας. Κατά την αρχαιότητα στα νότια της Οίτης βρισκόταν η αρχαία Δωρίδα ενώ στην βόρεια πλευρά της ζούσαν οι Οιταίοι και οι Μαλιείς.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%AF%CF%84%CE%B7


ΥΓ: Θέλω όσες φωτογραφίες βγάλατε στο Μαυρολιθάρι....

Το σημείο 0...

Άπταιστα μαθηματικά

8x + y = 6

(όπου: 8 τα άτομα της φωτογραφίας, x το αλκοόλ που έχουνε καταναλώσει, y η νύστα τους και 6 η ώρα που παραμένουν ξύπνιοι).

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009 vol.1

Μερικά μόνο από τα εδέσματα που εμφανίστηκαν στη γιορτή μπαρδακιού...

Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα μου άρεσε πολύ η συγκεκριμένη εκδήλωση και ελπίζω να καθιερωθεί! Μπράβο ρε moisiodaka με τις ιδεάρες σου!!

Υ.Γ. Όπως βλέπετε, για να μη θεωρηθώ ψωνάρα, δεν έβαλα φωτογραφία του υπέρτατου γλυκού που φτιάξαμε σε συνεργασία και κατόπιν θεϊκής εμπνεύσεως εγώ, το nadiaki και η Στέλλα...