ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΕΘΙΜΑ

1. Προξενιά ή Συμπεθεριά

Όταν ένας νέος του χωριού ήθελε να ζητήσει σε γάμο μια νέα του χωριού του ή από άλλο χωριό, δεν πήγαινε ο ίδιος στους γονείς της νέας, αλλά έστελνε ένα πρόσωπο της εμπιστοσύνης του και πάντοτε με τη συγκατάθεση των γονιών του. Το πρόσωπο τούτο λεγόταν προξενητής ή συμπέθερος και κουβέντιαζε την υπόθεση του συνοικεσίου.
Σε περίπτωση επιτυχίας του συνοικεσίου, ο προξενητής κανόνιζε και το ποσόν και το είδος της προίκας, γιατί η προίκα δε δινόταν μόνο σε μετρητά, αλλά και σε είδη (κτήματα, ζώα, καρποφόρα δένδρα κ.τ.λ.). Ό,τι υπόσχονταν τα γονικά της νέας στη συζήτηση με τον προξενητή υποχρεωτικώς έπρεπε να δοθούν στο γαμπρό.
Κατά τις συζητήσεις προξενητών και γονέων, συνέβαινε κάποτε οι γονείς της να μη θέλουν να ακούσουν καν τον υποψήφιο γαμπρό ή να θεωρούν προσβλητική την πρόταση του προξενητή, οπότε κατά την ώρα της συζητήσεως, αδελφός ή συγγενής της νέας εξήρχετο με τρόπο από το σπίτι και στο παράθυρο ή την αυλή του σπιτιού χτυπούσε ένα κουδούνι ή τσοκάνι (από αυτά που κρεμούν στο λαιμό των ζώων) και επειδή το χτύπημα του κουδουνιού σήμαινε το ανεπιθύμητο της πρότασης, ο προξενητής σταματούσε τη συζήτηση και έφευγε. Από το έθιμο αυτό επεκράτησε η λεγόμενη και σήμερα παροιμία 'του χτύπησαν το τσοκάνι'.

Πηγή: Μαυρολιθάρι Ιστορία- Αρχαιολογία- Λαογραφία

Συγγραφέας: Χαράλαμπος Δ. Σκορδής