ΕΚΔΡΟΜΗ

Ξεκινήσαμε από το Σταθμό Λαρίσης, και οι 5 με τα γνώριμα πια αισθήματα προσμονής και λαχτάρας που συνοδεύουν πάντα τις εξορμήσεις μας στο χωριό. Μετά από 1 ώρα καθυστέρηση στην Αλίαρτο και άλλη 1 στοιβαγμένοι όλοι σε ένα ταξί, επιτέλους φτάσαμε στο Μαυρολιθάρι. Τα μάτια γέμισαν με αγαπημένες εικόνες που εξαφάνισαν αμέσως και την κούραση και την ταλαιπωρία. Η γιαγιά μας περίμενε με ολοκαίνουριες ιστορίες και ζεστό φαγητό. Σιγά σιγά μαζεύτηκε η παρέα και ξεκίνησε ένα τετραήμερο με γέλια, τραγούδια, βόλτες, παραμύθια και δηλωτή (για τα αρσενικά).

Ήπιαμε τσάι του βουνού με άπειρο μέλι. Μάθαμε ένα σωρό πληροφορίες για μανιτάρια και μάλιστα είδαμε κάνα δυο από αυτά τα κόκκινα με άσπρες βούλες που χρησιμοποιούν για σπίτια τα Στρουμφάκια! Συζητήσαμε για υπερφυσικά και για απολύτως φυσικά θέματα. Φάγαμε απ’ όλες τις σπεσιαλιτέ του χωριού. Περπατήσαμε ως το κιόσκι τη νύχτα και ''εξερευνήσαμε'' μέρη τα οποία δεν είχαμε επισκεφτεί ποτέ. Δοκιμάσαμε βρασμένο κονιάκ με γαρύφαλλο και κανέλα. Γράψαμε όλοι μαζί δυο μισοτελειωμένα παραμύθια- το ένα με πρωταγωνιστή ένα αφρικανάκι με το όνομα Μουτόμπο. Ζωγραφίσαμε γύρω από ένα τραπέζι του ξενώνα σαν νηπιαγωγάκια. Κάναμε ψυχολογικά τεστ, λύσαμε γρίφους και παίξαμε κάτι σκαλωτικά παιχνίδια που μας έμαθε ο αδερφός μου. Σκαρφάλωσα πάνω από τη σκεπή του σπιτιού για να διώξω τα ''πουρναράγκαθα'' και παραδόξως η αποστολή μου στέφθηκε με επιτυχία και δεν κατέληξα στο νοσοκομείο Άμφισσας. Πήγαμε βόλτα στην Κρανιά και φτάσαμε ακριβώς την ώρα που φάνηκε το πρώτο αστέρι στον ουρανό. Επισκεφθήκαμε το νεκροταφείο στο γυρισμό και προσπαθήσαμε να ακούσουμε τη ‘’νεκρική σιγή’’. Τελικά, όντως ακούσαμε κάτι και παραλίγο να φύγουμε τρέχοντας. Τραγουδήσαμε ώρες ολόκληρες μέχρι που μας κέρασαν σφηνάκια, μάλλον για να σκάσουμε έστω για λίγο. Κάναμε πρόβα παρέλασης την παραμονή της Επετείου, μέσα στη μαύρη νύχτα. Τραγουδήσαμε τόσο που στο τέλος φτιάξαμε ένα δικό μας τραγούδι που μιλάει για το Μαυρολιθάρι! Ξυπνήσαμε με Σοφία Βέμπω από τα μεγάφωνα και γιορτάσαμε όλοι μαζί το ΟΧΙ στην πλατεία, στο Ηρώων. Ένα πιτσιρικάκι είπε ποίημα μετά την κατάθεση στεφάνων. Ξεκινήσαμε για βόλτα στο Ζερβάδι αν και τελικά καταλήξαμε να κάνουμε ορειβασία-αναρρίχηση από τον Κάτω Σταυρό μέχρι το Μπάσκετ. Χορτάσαμε πράσινο, κίτρινο και πορτοκαλί στα φθινοπωρινά δέντρα και είδαμε ένα σωρό ''μπουρμπουτσλιές'' (άγριες τριανταφυλλιές) με κατακόκκινα μπουμπουκάκια. Ξαπλώσαμε στο γήπεδο για χειμερινή ηλιοθεραπεία. Καταλήξαμε στον ξενώνα για την τελευταία δηλωτή και τον αποχαιρετισμό.

Οι 5 μας στριμωχτήκαμε πάλι στο ίδιο ταξί και φτάσαμε στον πιο λυπητερό σταθμό του Μπράλου που έχω δει ποτέ. Ταξιδέψαμε με ένα γεμάτο τρένο, καθισμένοι πάνω στις αποσκευές μας μέχρι την Αθήνα...