Σαν μέρα του γάμου οριζόταν απαραιτήτως η Κυριακή. Την Τετάρτη προ της Κυριακής του γάμου, μια γυναίκα, της οποίας ο άνδρας έπρεπε να ζει ή ένα κορίτσι που είχε τους γονείς του, φόρτωνε στο ζώο σιτάρι από το σπίτι της νύφης και πήγαινε στο μύλο να το αλέσει, για να κάνουν με το αλεύρι αυτό τα ψωμιά του γάμου. Το σιτάρι αυτό "δεν ξαγιαζόταν (δηλαδή ο μυλωνάς δεν έπαιρνε τα αλεστικά του δικαιώματα) για να προκόψουν τα νηόνυμφα". Γι'αυτό αντί αλεστικών δικαιωμάτων έφερναν στο μυλωνά φαγητό (κρέας ή πίτα) και μια τσίτσα (ξύλινο δοχείο) με καλό κρασί. Μόλις έφερνε η γυναίκα στο μύλο το σιτάρι για το γάμο, ο μυλωνάς σταματούσε τα άλλα αλέσματα και κατά προτίμηση άλεθε το σιτάρι του γάμου.
Πηγή: Μαυρολιθάρι, Ιστορία- Αρχαιολογία- Λαογραφία
Συγγραφέας: Χαράλαμπος Δ. Σκορδής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου