Μαγεία

Θα ήθελα να συνεχίσω από εκεί που σταμάτησε η Αντάρα. Το μέρος αυτό είναι πραγματικά μαγικό.Αρκεί να κλείσεις τα μάτια και να αφουγκραστείς το σάλεμα των φύλλων. Όπως πολλοί έχετε διαπιστώσει, έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Εκεί ο χρόνος κυλάει διαφορετικα. Οι σφυγμοί των ανθρώπων πέφτουν και όλοι αφήνονται σε μια νιρβάνα χαλάρωσης και ηρεμίας. Μόλις ξεκινήσεις για το χωριό έχεις αφήσει πίσω σου τους πάντες και τα πάντα. Δεν σε νοιάζει από που φεύγεις, μόνο που πηγαίνεις. Ξέρεις ότι θα βρεθείς στο δικό σου καταφύγιο μακριά από το άγχος και την θολούρα της μίζερης καθημερινότητας. Ο αέρας είναι διαφορετικός εκεί. Μόλις περάσεις την πινακίδα που σε καλωσορίζει οι μυρωδιές είναι διαφορετικές επίσης. Πάντα θα θυμάμαι την μυρωδιά της υγρασίας από το μουσκεμένο χώμα στα μέσα Ιούλη κ αμέσως μετά από την καταιγίδα την ευωδιά από τα λουλούδια στις αυλές. Ξέρεις ότι το βράδυ θα χρειαστείς κουβέρτα για να κοιμηθείς. Ξέρεις ότι θα ξυπνήσεις και ότι θα μαζέψεις δέκα ''καλημέρες'' και πέντε ''τίνους είσαι ΄συ'' μέχρι να φτάσεις στην ''Μουτσάρα'' για να πάρεις νερό για το μεσημεριανό τραπέζι. Στο Μαυρολιθάρι ζεις καλά με όλα όσα συνεπάγεται αυτο. Κλείνοντας θα ήθελα να πω οτι λυπάμαι πολύ τους ανθρώπους που κοροϊδεύουν και μόνο στην ιδέα να φοράς φούτερ μέσα Αυγούστου αλλά ΕΜΕΙΣ ΞΕΡΟΥΜΕ κάτι παραπάνω...