Τα χιόνια έκαναν καλά την δουλειά τους και οι πηγές του χωριού μας θα έχουν αρκετό νερό για τον υπόλοιπο χρόνο. Δροσιστείτε λοιπόν από τον Αμπλα έστω και εικονικά......
Σάββατο 6 Μαρτίου 2010
Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010
Κάποιου είδους Μαρξισμός
Έχουμε καιρο ρε παιδί μου να χορέψουμε, και αναρωτιέμαι πως θα παρουσιαστει το χορευτικό μας στην επόμενη μεγαλη προκληση, η οποία βεβαίως θα είναι η ίδια εκπομπή μέσω της οποίας καταπλήξαμε το σύμπαν. Μα τι λέω, λίγο αν βρεθούμε θα τα καταφέρουμε....να ξαναβρεθούμε. Παρεπιπτώντος έχω την εξής απορεία, την ίδια έχουν και εκατομμύρια Μαυρολιθαρίτες(μην νιώσεις έκπληξη τυχερέ μου αναγνώστα, αν υποθέσεις οτι υπάρχουν 1000 Μαυρολιθαρίτες στον κόσμο τούτο, να είσαι σίγουρος οτι οι προσύλητοι είναι πολλαπλάσιοι,λόγω της μεγάλης μας ικανότητας να τα βλέπουμε όλα μέσα σε ένα δικό μας φόντο) : πόσοι καλοί Μαυρολιθαρίτες χορευτές υπάρχουν? Έβλεπα πριν λίγο την εκπομπή του Πασχα που γυρίστηκε στο χωριό, είμαστε πράγματι καταπληκτικοί χορευτές!!!!
Ένα άλλο θέμα που με ταλανίζει είναι αν πραγματικά ο κόσμος έγινε για μας, η αδίκως στενάζει ο μπαγλαμάς. Το όργανο βέβαια που παράγει την γνωστή λαική μας μουσική. Είμαστε δηλαδή λαικοί τύποι οι ακόμα υπάρχουν άρχοντες Μαυρολιθαρίτες? Ακόμα και αν δεν αλλάξει το χωριό ριζικά μετα την εκπομπή που ετοιμάζεται για το τέλος Ιουνίου, μπορεί το χωριό να αλλάξει μέσα απο την πάλη των τάξεων του χωριού ή όποια άλλη μικροπολιτική που ενώνει αλλά και χωρίζει τους κατοικους του, και είναι το τελευταίο όπλο του καπιταλισμού κάτω απο τον οποίο στενάζει το χωριό? Βεβαίως, αν αναλογιστούμε λίγο τις υπέροχες σχέσεις που διέπουν την μικρή μας κοινωνία τότε θα καταλάβουμε οτι καθείς Μαυρολιθαρίτης κρύβει μέσα του και ένα μικρό γαιοκτήμονα. Το οποίο σημαίνει ότι αν δεν πετύχει ο σοσιαλισμός στο χωριό μας μέσω της συνεχούς πάλης των χωριανών μεταξύ τους και την όποια αναζητηση του όποιου καταμερισμού ευθυνών- όχι εργασίας-ίσως καταφέρομε να φτιάξομεν ένα πολύ πετυχημένο μεξικάνικο σήριαλ.
"Με ενα γαρύφαλο ανοιχτό στο μέρος της καρδιάς - είναι Μητσιάς και οχι Μπελογιάννης - θα σημαδευουν τα παιδιά της κάθε γειτονιάς"
Ποιό θα είναι τελικά το conclusion του κειμένου?
Ο παραπάνω στίχος παραπέμπει σε πολλά, εγώ θα προτιμούσα να κλείσω με το εξής:
Είτε την άλλη φορά βρεθούμε στο χωριό, είτε στα αθηναικά αγρίμια, είτε σε ένα γκαζοχώρι προσπαθήστε να ανταποκριθείτε στα κελευσματα των "συντροφων σας" γιατι μόνο εκείνη την στιγμή, έστω και μέσω της "οποιας πάλης των τάξεων" οι προλετάριοι καταφέρνουν να ενωθούν.
Ένα άλλο θέμα που με ταλανίζει είναι αν πραγματικά ο κόσμος έγινε για μας, η αδίκως στενάζει ο μπαγλαμάς. Το όργανο βέβαια που παράγει την γνωστή λαική μας μουσική. Είμαστε δηλαδή λαικοί τύποι οι ακόμα υπάρχουν άρχοντες Μαυρολιθαρίτες? Ακόμα και αν δεν αλλάξει το χωριό ριζικά μετα την εκπομπή που ετοιμάζεται για το τέλος Ιουνίου, μπορεί το χωριό να αλλάξει μέσα απο την πάλη των τάξεων του χωριού ή όποια άλλη μικροπολιτική που ενώνει αλλά και χωρίζει τους κατοικους του, και είναι το τελευταίο όπλο του καπιταλισμού κάτω απο τον οποίο στενάζει το χωριό? Βεβαίως, αν αναλογιστούμε λίγο τις υπέροχες σχέσεις που διέπουν την μικρή μας κοινωνία τότε θα καταλάβουμε οτι καθείς Μαυρολιθαρίτης κρύβει μέσα του και ένα μικρό γαιοκτήμονα. Το οποίο σημαίνει ότι αν δεν πετύχει ο σοσιαλισμός στο χωριό μας μέσω της συνεχούς πάλης των χωριανών μεταξύ τους και την όποια αναζητηση του όποιου καταμερισμού ευθυνών- όχι εργασίας-ίσως καταφέρομε να φτιάξομεν ένα πολύ πετυχημένο μεξικάνικο σήριαλ.
"Με ενα γαρύφαλο ανοιχτό στο μέρος της καρδιάς - είναι Μητσιάς και οχι Μπελογιάννης - θα σημαδευουν τα παιδιά της κάθε γειτονιάς"
Ποιό θα είναι τελικά το conclusion του κειμένου?
Ο παραπάνω στίχος παραπέμπει σε πολλά, εγώ θα προτιμούσα να κλείσω με το εξής:
Είτε την άλλη φορά βρεθούμε στο χωριό, είτε στα αθηναικά αγρίμια, είτε σε ένα γκαζοχώρι προσπαθήστε να ανταποκριθείτε στα κελευσματα των "συντροφων σας" γιατι μόνο εκείνη την στιγμή, έστω και μέσω της "οποιας πάλης των τάξεων" οι προλετάριοι καταφέρνουν να ενωθούν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)